Niet iedereen kan zich een iPod veroorloven maar in New York hebben ze daar iets op gevonden: De zingende jogger.
Dit onderschrift stond bij de foto op losseveter.nl.
Dat intrigeert. Wie weet zich nog de eerste keer hardlopen te herrinneren. Je was al achter adem als je in een fiks tempo gelopen had. dat kwam aan de ene kant doordat je te hard liep, wist jij veel?, en aan de andere kant omdat je in een uiterste poging zo hard mogelijk te lopen ook nog je adem inhield, om vervolgens je longen gulzig vol te zuigen met een gierende keel.
Gisteren was het een mooie zondag in Nederland en voorjaar leek al begonnen. Dus zullen er ook nieuwe lopers de stoute schoenen hebben aangetrokken voor een ommetje.
Een klein ommetje in de bebouwde kom voor de waaghalzen: je komt namelijk zomaar bekenden tegen. Bekenden die je niet dagelijks tegenkomt in een sport outfit. Laat staan puffend van inspanning en met het zweet op je voorhoofd.
Of de eerste muziekles waar eigenlijk al snel duidelijk werd dat de triangel het hoogst haalbare was ( de kleine triange wel te verstaan die slechts een lichte aanslag vereist maar wel nauwkeurig in de maat moet worden gebruikt als slagintrument.) Toen de blokfluit lessen verplicht waren leek het voor mij meer op een gevecht met gaatjes en vingerzetting dan op een verdelicht fladderen van de handen langs de boringsgaten. Gelukkig was het geheim van de toonladder mij al bekend door het zwoegen op het harmonium thuis. Eerst de rechter- dan de linkerhand en in vertraagd tempo om alle noten goed te krijgen. Het opvoeren van het tempo naar 1/16 kostte me weken.
De gitaar heeft me nooit zo getrokken of het moet de basgitaar zijn. Maar dit heeft meer te maken met het gevoel wat de bas oproept en het stuwende geluid binnen de bandjes die ik leuk vond.
Maar goed. Je hebt de accoorden, de lenige vingers, het muziekale gevoel en het uithoudingsvermogen om in het ritme van de looppas muziek voort te brengen.
Dat lijkt me een overkill op al die beginners. Die proberen 1 – 2 stappen in te ademen en rustig weer in 2- 3 stappen uit te ademen en ook nog op de omgeving te letten.
Wat bezielt zo’n rennende troubadour. Wat zou zijn repetoir zijn. Ren Lenny ren? Of Baby we are born to run?
Ik weet het niet.
Vandaag loop ik op de Finnbahn mijn rondjes. Het is geen trainen, het looptempo mag geen naam hebben dus ik heb alle tijd om mijn muzikale gedachten te orden. Voor mij is het ondenkbaar om met een ipod te lopen. Laat staan een gitaar. Ik luister straks wel naar Moby’s GO!
Comments