De kameleon kunstenaar
Laat dit duidelijk zijn: ik was geen fan van het eerste uur. Daarvoor stond David Robert Jones veel te ver af van mijn wereld.
Die wereld was de provincie Groningen en ik het bijzonder de Woldstreek waar ik woonde in Slochteren. Een dorp. Het platteland. Ver weg van alles. Dat was dus diametraal aan de wereld van David Bowie. Zijn doorbraak in Nederland kwam dus wel door via de radio. Maar kwam niet direct binnen bij mij. Wel vond ik Killer Queen (Mercury) en Rebel Rebel (Bowie) interessant als ondefinieerbare frontmannen fenomeen: homo/bi/wissel. Twee mannen die gewoon deden wat ze wilden en dat was ongewoon.
Die wereld was de provincie Groningen en ik het bijzonder de Woldstreek waar ik woonde in Slochteren. Een dorp. Het platteland. Ver weg van alles. Dat was dus diametraal aan de wereld van David Bowie. Zijn doorbraak in Nederland kwam dus wel door via de radio. Maar kwam niet direct binnen bij mij. Wel vond ik Killer Queen (Mercury) en Rebel Rebel (Bowie) interessant als ondefinieerbare frontmannen fenomeen: homo/bi/wissel. Twee mannen die gewoon deden wat ze wilden en dat was ongewoon.
Aan het eind van mijn tiener jaren was ik wel naar hem toegegroeid. Hij was toen al tig keer van image verandert maar had steeds succes. Dat intrigeerde me. Ook de verschijningsvormen waren mooi. Als een vorm van kunst, al kwam het vaak gekunsteld over. Ik zong mee met de meezingers begin jaren tachtig maar werd weer naar de vroege Bowie getrokken door een van mijn atleten: W, die hard-core Bowie fan was. Schafte toen ook wat CD’s alsnog aan. De live cd met station-to-station als favoriet… de trein die dan van rechts naar links door de kamer trok moet de buren wel eens wakker hebben geblazen.
Opeens ging Bowie terug naar de basis: rock and roll. Dat raakte me direct. De twee werelden kwamen samen. Simpel, recht toe recht aan, uit het hart. Groningen ontmoet Bowie. De CD’s van Tin Machine speelde ik continu in mijn discman. Ik kocht een van de mooiste concert T-shirts ooit: de blote mannen die ook op Tin-Machine II stonden. Fraai.
De laatste jaren hoorde ik Bowie eigenlijk alleen in de top2000. Draaide uberhaupt weinig muziek. Alles zat ingepakt in dozen en was opgeborgen in de garagebox. Toch luisterde ik weer met verbazing naar tracks van Blackstar.
Toen ik kaartjes kreeg van P. de vriendin van hard-core fan W. Om naar Bowie is te gaan was ik direct enorm enthousiast. Na het bezoek was ik helemaal om. De dag erna schreef Wagendorp iets soortgelijks in zijn column. Het multimedia spektakel paste bij Bowie als een leren handschoentje.
Het internet ontplofte zo ongeveer toen bekend werd dat Bowie overleden was. Iedereen was ook opeens fan vanaf het begin. hele pagina's in de kranten. Al anderhalf jaar zwaar ziek bleek nu ook. Daarom was hij niet op de tentoonstelling verschenen natuurlijk.
Opeens ging Bowie terug naar de basis: rock and roll. Dat raakte me direct. De twee werelden kwamen samen. Simpel, recht toe recht aan, uit het hart. Groningen ontmoet Bowie. De CD’s van Tin Machine speelde ik continu in mijn discman. Ik kocht een van de mooiste concert T-shirts ooit: de blote mannen die ook op Tin-Machine II stonden. Fraai.
De laatste jaren hoorde ik Bowie eigenlijk alleen in de top2000. Draaide uberhaupt weinig muziek. Alles zat ingepakt in dozen en was opgeborgen in de garagebox. Toch luisterde ik weer met verbazing naar tracks van Blackstar.
Toen ik kaartjes kreeg van P. de vriendin van hard-core fan W. Om naar Bowie is te gaan was ik direct enorm enthousiast. Na het bezoek was ik helemaal om. De dag erna schreef Wagendorp iets soortgelijks in zijn column. Het multimedia spektakel paste bij Bowie als een leren handschoentje.
Het internet ontplofte zo ongeveer toen bekend werd dat Bowie overleden was. Iedereen was ook opeens fan vanaf het begin. hele pagina's in de kranten. Al anderhalf jaar zwaar ziek bleek nu ook. Daarom was hij niet op de tentoonstelling verschenen natuurlijk.
Alles viel opeens op zijn plaats. De laatste plaat, de lancering van de film clip, de teksten en de laatste verjaardag met als hoogtepunt een paar dagen daarna: dood. Het paste te perfect om niet bedacht te zijn. Bowie’s laatste kunstje. Letterlijk en figuurlijk. Wat een kunstenaar.
Comments