Een
voetballer zakt tijdens een oefenpartijtje in elkaar.
Gebeurt
vaker.
Jaarlijks
zijn er meerdere acute hartdoden in relatie met sportbeoefening: op de weg, in
de sportzaal en op het sportveld. Voorlopige schattingen gaan uit van 150 tot
200 doden per jaar. Probleem: er is geen test beschikbaar om alle mogelijk
gevaarlijke hartproblemen bij deze sporters op te sporen.
Ook niet
bij voetballers.
De
bewusteloos geraakte voetballer werd intensief gereanimeerd op het veld.
'Hij is
cultvoetballer pur sang, met dank aan zijn techniek, zijn trucs, zijn ode aan
de straat. Ze noemen hem wel de Koning van Geuzenveld'. Appie. Zo
ontstaat een media-circus. Want het is dan wel geen Champions League wedstrijd
het is wel voetbal. Het is geen amateurtje, nee het is een Ajacied. In alle
kranten, columns en overal op het wereld wijde web, wereldwijd dus.
Dat is
de kracht van voetbal.
Direct
na het neerstorten van Nouri rent de medische staf van de Amsterdamse club het
veld op. Ze beginnen vrijwel direct met reanimatie. Benutten de eerste momenten
optimaal. Na een aantal minuten arriveerden er al twee ambulances in het
stadion in Zittertal, maar Nouri werd uiteindelijk met een op het veld gelande
traumahelikopter vervoerd naar het universiteitsziekenhuis van Innsbruck (waar
ook onze Oranje-prins Friso in 2012 werd verpleegd na zijn ski-ongeluk). Toen
ik het later via de sociale media zag, dacht ik direct: dit hoeft voor mij
niet. Ik hoef niet niet gereanimeerd te worden en ook niet gefilmd.
De kans
dat topsporters bij ongelukken worden gevolgd, gefotografeerd of
gefimd is aanzienlijk. De reden is dat het commercieel
aantrekkelijk is en omdat camera's hen voortdurend registreren terwijl zij
extreme prestaties (moeten) leveren deze weken op de fiets in Frankrijk, op het
heilige gras van Wimbledon enzovoorts.
Eén ding
is duidelijk voor het AMC: een hartstilstand is zeer zeldzaam; één tot
twee per 100.000 jonge mensen. In ruim de helft van de gevallen is een
erfelijke hartziekte de oorzaak. Bij circa 40 procent van deze
patiënten kan een patholoog vaak na het overlijden geen afwijking vinden. Bij
een derde deel van de gevallen is er een genetische oorzaak ,die een patholoog
dus niet opmerkt.
Waarom
raakt mij het Appie verhaal niet vraag ik me de hele week al af. Het antwoord
weet ik niet. Het is een gevoel wat maar niet weg gaat. Wat moet ik er mee?
Er gaat
iedere week wel een sporter dood. Maar ieder moment een mens. Een gewoon mens
maar die wel uniek is voor de dierbaren. Mensen die verdriet hebben
in de schaduw. Dat voetballers steeds in de schijnwerpers dat staat me
misschien wel het meeste tegen. De belangrijkste bijzaak in het leven: sport is
ook gelijk mijn werk. Maar het gros van mijn sporters hebben niet eens de
aandacht bij kampioenschappen die het voetbal krijgt voor trainingskampen en
oefenpotjes.
Ik de
familie en vrienden van Appie heel veel sterkte.
Maar ook
alle mensen die hun vertrouwen stellen Jaweh,God, Allah, Boedah of the Universe
en rouwen om hun geliefden die veel te vroeg zijn heen gegaan.
Comments