choc

Ik hoorde dat ze op North Sea Jazz op zou treden.

Zag direct weer de poster waar ze op met opgerekte ledematen en blockhead stond voor me. De vrouw met de donkere stem: Grace Jones.

Al snel hoorde ik op de radio dat ze nog steeds te laat komt en nog steeds een sensuele show op voert. Semi-Naakt. Alleen een chocolade kleurige tanga.

La vie en rose.

Ik dacht gelijk aan 'pull up to the (ik hoorde altijd my) bumper'.

De lange benen, de borsten met tepelhoven ter grote van een rijksdaalder, de duistere blik en het korte haar in mooie coupe.


Snel gegoogeld naar foto’s. Inderdaad ik vond ze direct. Jones met een niets verhullende zebraprint bodypaint.


Een omfloerste maar indringende blik.
Een strak lijf voor een zeventigjarige.
(Wel een rommelige bikinilijn, geen brazilian wax zo te zien).


Ik kan me voorstellen hoe ze al hoelahoepende het nummer slave to the rhythm oprekt tot de lengte van haar eigen benen op de beroemde poster.

Ik ben in de ban. In choc(o).