Van Scherpenzeel

Met de achternaam. Zo spreken voetballers elkaar vaak aan. Dus Van Scherpenzeel. In dit geval over de dame met Amsterdamse tongval Carla van Scherpenzeel.

Met de EK voetbal voor vrouwen voor de deur moet ik opeens denken aan Carla van Scherpenzeel. Carla was een van de sportieve meiden op het CIOS die echt goed kon voetballen. Beter dan ik ooit kon. Niet voor niks haalde ik onvoldoendes voor de blocktackle, de pass over afstand bijvoorbeeld. “Lenting door je benen’ hoorde ik vaak als ik moest drijven over de velden aan de Zeeweg. Zat ik ook nog in de klas met een prachtige voetballer als Joy St Yago en kreeg ik les van Jaap Doornbos ('blijf oefenen Ge') en Joop Brand ('Ik zou maar lekker blijven ateletieken Lenting').
Er waren een paar meiden die wel als de echte voetballers konden tackelen en passen. Diane de Groot, Belinda Jansen, Cocky van Dam en dus ook Carla.
Terwijl ik regelmatig iets lees over Aart Korenhof, Robert Maaskant of Carlo l’Ami en in het verleden over Arthur Numan, Michel Doesburg heb ik nooit meer iets over de meiden gezien.
Nu het EK op punt van de beginnen staat stuit ik op een reportage uit 1995, gemaakt door Walter de Wit voor het RTL-programma Barend & Van Dorp. Het gaat over Carla van Scherpenzeel als voetbalcoach. Misschien wel de eerste vrouwelijke trainer in het mannenvoetbal.

Na het CIOS ging ze naar Amerika. Net als nog een drietal tennis jongens. Voetbalde daar op een college. Speelde ook in het Nederlands elftal volgens mij en ging terug in Nederland coachen. Niet alleen bij vrouwen teams maar ook mannen teams.

 Vrouwen-voetbal.

Daar moest ik dus opeens aandenken.

Hoe zou het met haar zijn?
Als je Sarina Wiegman ziet dan denk ik aan Carla.