handbal

De handballers zijn behoorlijk gekortwiekt. in vergelijking met het toernooi eerder dit jaar: de Aziatische kampioenschappen, ontbreken de beste spelers. De hoeveelheid blessures in deze sport is nauwelijks bij te benen. Door de vele contacten zowel met de tegenstander als met de vloer is er een gerede kans op blessures. Met name enkels, knieën en schouders hebben het zwaar te verduren.

Tel daarbij de geringe aandacht voor de fysieke training in de clubtrainingen en ook de matige paramedische begeleiding en het plaatje is compleet. 

Als de coach snelle omschakelingen wil zien blijkt al snel dat het specifieke uithoudingsvermogen niet op peil is.

Als we navragen hoevaak ze andere trainingen dan de handbal trainingen doen is het duidelijk dat het nauwelijks gebeurd. Geen blessure preventie, nauwelijks nazorg en geen plan. 

Dat blijkt.

Na de centrale trainingen hebben we het aantal chronische blessures in kaart. Dat geeft ook de beperking aan: belastbaarheid en inzetbaarheid in het toernooi. Als er ook nog twee acute blessures bijkomen is het duidelijk we komen aan de start met een gekortwiekte ploeg.

Op karakter verslaan we Marokko.

Spelen gelijk tegen Qatar

en komen te kort tegen Turkije