lik

play on your strengths- do all you can to address your weaknesses.

 Wanneer je een reis in je hoofd maakt dan kom je soms op tijden en plaatsen terecht waar je heel lang niet geweest bent. Het rare is dat sommige zich wel lijken te herhalen. Je komt er niet meer uit, je komt er niet meer los van. Je doet je ogen dicht en bam.... je bent er weer. Maar niet altijd op een gelegen moment. 

Ik ben zo al een paar keer bij mijn oma Landman geweest. Altijd was er er de lucht van gedroogde appeltjes. En koekjes. van die 'lik'koekjes. Het koek gedeelte was niks speciaals aan maar het gekleurde achterkantje, of was het de voorkant, was zoet. Als je je tong er tegen aandrukte voelde je de suikers oplossen en viel het glazuur bijna van je tanden. 

Maar ik wilde er helemaal niet zijn. Ik wilde naar een plek om te ontspannen. Ik knipper met mijn ogen, doe ze dicht en voor ik het weet gaat de trommel weer open.....