samenvatting

play on your strengths- do all you can to address your weaknesses

Wat begon als een afspraakje op maandagavond eindigde als een blauwtje aan het einde van de week. 
In de samenvatting: het is normaal en gebeurd vaker, het is zeker niet abnormaal bij dit soort operaties, in de meeste gevallen levert dit geen complicaties op, het is niet is om je zorgen over de te maken.
Afijn. 
De afspraak met de hartchirurg begon met een routine röntgen.  Hij bekeek de wonden humde tevreden bij het verwijderen van twee hechtingen. Toen bekeek hij de opname. De linker long vol vocht en de rechter een beetje. Weet je wat we doen? Je gaat nu naar de spoed en zegt dat je niet kan ademen en dat je last hebt. Dan regel ik voor morgen een een dokter die het vocht weg haalt.
Ok.
Weer een nachtje in het ziekenhuis kan er wel bij. De plekken op mijn rug waren al gevoelig en het spreken ging nog steeds niet. In de middag een vrolijke arts die me liet zien op scherm hoeveel vocht er zat. Hij zou met een kattenstaart het er wel uit halen. Klein spuitje lokale verdoving. Op mijn rechterzij liggen en hup, sneetje, pijpje, slangetje en daar stroomde het vocht. Normaal is het framboise vertelde hij. Ik doe dit vaker geen zorgen. Er liep direct een liter weg. Terug naar de kamer.
Dus.
Nog steeds op mijn rug slapen en nog steeds met het gevoel van doorligplekken (niet echt maar na een maand voelt het wel zo op alle drukplekken aan de achterkant van mijn verschrompelende lijf: schouder, onder rug, billen en ellebogen) die meer een meer irriteren.
Woensdag 
Vandaag een dag waarbij ik alle steun van Diana nodig had om een positieve mindset te behouden en in het nu te blijven. De stapjes in het proces vanaf de byepasses zijn klein. Iedere dag verder van de start en iedere dag  opnieuw. Het ziekenhuis ritme is killing voor me: net in slaap en weer: vital check, bloedafname, medicatie aanpassen en vooruit nog maar weer een röntgen opname (om drie uur in de nacht) Hoopte morgen naar huis te kunnen en met eigen ritme en routine op te bouwen maar er is nog residu vocht.
Deze keer een lange nacht doorgeslapen van woensdag op donderdag. Diana gaat een visum run doen via Qatar en kan Caroline/Ali bezoeken als bonus. De start van de meteorologische zomer maak ik vaag mee in mijn AC gekoelde kamer terwijl het buiten 40+ is. 
Opnieuw de dokter aan het bed. Ziet er goed uit. Je bent aan de beterende hand. Het is normaal in het proces. Een allergische reactie op een pleister is een kleinigheid. Ik moet blijven oefenen met het blaaspijpje om de longen op te rekken. Ik moet blijven wandelen om de bloedsomloop te stimuleren, Ik moet in het nu blijven en positief denken. 
Stap voor stap.  

Normaal gesproken