Testbeeld

Tijdens het schrijven komen er allerlei beelden voorbij.

Soms geen tijd om ze te verifiëren soms geen zin om ze kapot te controleren.

Omdat we thuis geen tv hadden tot mijn veertiende waren we aangewezen op het kijken bij anderen. 

Dat was in bijna alle gevallen op zaterdag(middag). Dan keken we zuster Hoekstra, de buurvrouw die schuin achter ons woonde. Of gluurden we door de ramen bij de familie van der Sluis.

Maar het meeste keken we toch bij mijn oma. Oma Landman had van de mensen die ik kende het eerst televisie. We keken dan samen naar de bijvoorbeeld stuif-es-in waar Ria Bremer dan begon met "vanuit de meerpaal in Dronten.....". Vaak waren mijn oma en ik het niet eens met de winnaar van de gouden stuiver. Nog steeds ken ik het liedje uit mijn hoofd:

jajaja gefeliciteerd met je Gouden Stuiver

Hang 'm aan de muur, of speld 'm op je jas
Gefeliciteerd met je Gouden Stuiver
Van je ras, ras, ras
Maandag dan ben jij de koning van de klas.

Natuurlijk ook Swiebertje sapperdeflap.. met Malle Pietje(n), juffrouw Saartje, de deftige burgemeester en Bromsnor. Het liep altijd goed af maar was op een bepaalde manier ook meeslepend en spannend vond ik. Het waren ook maar korte verhaaltje en slechts 1 x per maand in de winter. Gebaseerd op de twintig boekjes van Jon uit den Bogaard.  Toch heeft de serie veel langer gelopen dan ik me direct herinner  wel tot 1975. Zelfs nu hoor ik Joop Doderer in mijn gedachten zeggen: "een lekker koekjen bij de koffie sla ik niet af...."

Het aftellen met de klok was dat op een bepaalde manier ook. Dan kon het beginnen. Waren de haartjes bijna opgedroogd. Stond een beker ranja klaar en dan was er omroepster om te vertellen wat er stond te gebeuren.  Frits Thors las het journaal, een weerman tekende wolkjes op de kaart van Nederland en er waren maar twee zenders te zien in zwart wit. Dat is mijn beeld. Maar als ik het opzoek dan kan ik dit niet zo heel vaak gezien hebben.

 Van 1951 tot 1968 zien kijkers vrijwel uitsluitend de arm en hand van de weerman in beeld, terwijl hij op de weerkaart tekent. Af en toe komt het puntje van zijn neus in beeld, en in het geval van Joop den Tonkelaar een stukje van zijn zwarte baard.  “De hand” tekent op een landkaart van Nederland de depressies, pijltjes voor de windrichting, en wolkenbanken die met schuine streepjes worden opgevuld om een regenbui aan te duiden. (beeld en geluid wiki)