belevenis

het blijft een belevenis. het leven in de zandbak bedoel ik.
in de zomer tijdens mijn verblijf in Nederland vond ik een vacature bij een school in Q. Alle gegevens ingevuld en cv opgestuurd. Terug in Qatar, enkele weken later, nog niks gehoord. Ik maar eens bellen, geen gehoor. Ik denk laat ik maar eens langs gaan. School dicht, slechts 1 beveiliger bij de centrale toegangspoort. Na twee weken nog eens langs. Een vriendelijke dame achter de balie weet van niks, neemt toch mijn papieren aan om ze door te geven aan iemand die op dat moment helaas niet aanwezig is. Toen ging de school weer dicht ivm varkensgriep. Vanochtend maar weer eens polshoogte gaan nemen. De dame aan de balie, een andere dan de vorige keer, lijkt verbaasd als ik zeg dat het gaat om een vacature facility management. Ze verwijst me naar iemand die net in gesprek is achter de balie. Als het gesprek uit is neemt de betreffende man me mee naar zijn kantoor. Op de deur staat Manager all facilities. Ik denk er het mijne van.
Hij legt omstandig uit de het totale management is vervangen en dat een aantal zaken structureel fout zijn gegaan. Aan het eind legt hij uit dat vlak voor de vakantie hij ontslagen werd, op de dag van vertrek weer aangenomen door een iemand die in de vakantie ontslagen is en dat hij na de vakantie weer is aangesteld als manager facilaire zaken.
Blij dat dit weer opgelost is en ik nu wel weet dat ik op deze school niet wil werken. Een geluk bij een ongeluk zeg maar. Ik neem zijn visitekaartje in ontvangst waar trots op staat facilites manager. Succes.

Ik ga ondertussen onverdroten door met solliciteren zowel hier als in Nederland. En ga ook verder met uitzoeken en inpakken om eventueel te kunnen vertrekken of opgeruimd hier verder te gaan. Wordt vervolgd.

Comments

Popular Posts