IM Piet Ruigrok

Via een tweet zie ik het bericht verschijnen dat Piet Ruigrok is overleden.

Ik schrik.

Ik wist van zijn ziekte zijdelings af, maar dat hij ons nu al is ontvallen is een schok. Ons schrijf ik want Piet was een actief lid in de atletiekwereld. De wereld die voor hem niet ophield bij De Spartaan.

Nooit te beroerd om zijn mening te geven. Nooit te groot om kleine zaken te regelen. Nooit verlegen om een oplossing aan te dragen en actief uit te dragen. Dan maakte het hem niet uit of het in Lisse, in West II, in de Unieraad was. Of; in politiek, in het bedrijfsleven of in het verenigingswerk.

Piet Ruigrok was vaak initiator en organisator in een persoon. Dat was lastig want hij wilde het vaak op zijn manier doen. Maar de tomeloze energie die hij uitstraalde maakte het voor mij altijd te verdragen. Het (atletiek)hart op de juiste plaats.

Vaak kwam hij na een belangrijke wedstrijd op maandag even langs de baan gefietst om me te feliciteren met de prestaties van de Spartaan-atleten. Meestal de meetlat verschuivend naar een hoger niveau om aan te geven dat doelen (bij)gesteld moesten worden. Hij was echt trots op de prestaties van de Spartaan. Maar ook kritisch, dus als het niet zo goed was geweest kreeg ik dat ook te horen. Meestal aan de hand van voorbeelden uit het Spartaan verleden en met mila-anekdotes.

Ik schrok van het bericht op Twitter en de AU-site. Lees ook het bericht op de Spartaan webstek en denk: "57 jaar nog maar". Het bericht komt hard binnen, ook op afstand van Lisse en Nederland, nu ik zelf net mijn eenenvijftigste levensjaar ben in gegaan. De Spartaan heeft een markant lid verloren.

Ik wens de familie Ruigrok maar ook De Spartaan sterkte toe met het verwerken van dit grote verlies.