afstoffen
Het draait al lang niet meer om het: Citius, altius, fortius (bedacht door Henri-Martin Didon, 1891- vriend van Pierre de Coubertin).
Zo las ik dit: Rokjes en shirts waarin de vrouwelijke vormen meer zichtbaar worden. "We proberen de speelsters te bewegen rokjes en mooiere shirts te dragen. Geen shirts die gemaakt zijn voor mannen maar juist die met meer vormen weergeven", aldus ITTF-vicepresident Claude Bergeret”, direct na de OS van Beijing..
Nu kunnen we dit met eigen ogen aanschouwen of dit gelukt is. Want het WK Ping-Pong is ons kikkerlandje neergestreken. De tijden van de gebroeders Vlieg en Bettine Vriesekoop liggen ver achter ons. Terwijl de NTTB zich hard heeft gemaakt om de WK naar Nederland te halen met als doel “Tafeltennis ontdoen van een stoffig karakter en juist de kracht van tafeltennis inzetten om haar imago te verbeteren”. Daar hebben ze dus na de OS 2008 bijna tweeenhalve jaar over het afstoffen en te denken en stof voor de kleding uit te zoeken denk je dan. Maar nee hoor, veel verder dan “tijdens de WK worden diverse side-events georganiseerd”is men niet gekomen.
De Nederlanders Li Jiao en Li Jie zijn twee toppers die mee kunnen doen voor de medailles. Dat klinkt goed maar meer ook niet. Want het zijn nou niet direct helden waar de pingpongende Nederlanders voor warm lopen. Wat? “Li Jiao!” Oh, is dat een nieuw gerecht bij de afhaal chinees, doe me even het nummer dat onthoud makkelijker. Wim Slootbeek die eerder bij de atletiekunie werkte is bij dit Rotterdamse evenement de project manager: logistiek en werkt onder Jaap Noordenbos (oud tienkamper) die voorzitter is van het STN.
Zij moeten alles weten van stoffig imago want als er een sport is die afgestoft moet worden is het wel de moeder der sporten. Tenminste als we iedereen moeten geloven die in het verleden dat imago hebben opgebouwd en nu internationaal de boel besturen. Om het hardst roepen “ze” via de media dat er wat moet gebeuren, de Boebka’s, en Coe’s, Maar voor als nog lukt de grote schoonmaak binnenshuis nog niet echt. Het huishoudboekje wordt met rood potlood in gevuld. Want de televisie rechten zijn weg bij de grote publieke spelers en nieuwe willen de grote bedragen niet betalen. De kalender is nog steeds niet echt overzichtelijk en zo zijn er op diverse continenten tegelijkertijd grote wedstrijden. Dit jaar botst de wedstrijd op Jamaica met de opening van de Diamond League in Qatar. Zo ontlopen de aansprekende namen op de sprint en midden afstand elkaar continu. Vergelijk dat eens met tennis waar ieder groot toernooi draait om de top tien spelers. Wat urenlang tv oplevert zeker op gemalen baksteen waar kijkers getrakteerd worden op minutenlange slagenwisselingen. Nadal-Federer, smullen. Hoezo saai?
De badminton-sterren zijn tegenwoordig verplicht een rok (of jurk) te dragen bij internationale Grand Prix-toernooien en andere evenementen met een hoge status. Niet nodig in atletiek. Daar zien we de six packs bij de atleten al jaren (hoewel de laatste tijd wel verborgen achter een laagje vet) door de korte hesjes. Verder zijn de (te) kleine broekjes, die na een sprintje uit de bilnaad moeten worden gestrokken, al weinig verhullend. Dus zoeken de organisaties het in meer loopnummers (iedereen loopt dus doet aan atletiek en het is duidelijk wie er wint) en minder technische nummers met minder pogingen (dat is makkelijk). Iedere stad heeft tegenwoordige wel een loopje waar een rijtje dansende donkere atleten hun snelle looppassen tonen.
Nieuwe initiatieven richten zich vooral op alternatieve locaties voor spectaculaire beelden (voor de tv) op locatie.
Zo zijn met name kogelstoten en polsstokspringen regelmatig in winkelcentra te vinden. Is er een heus All Star team en jonge atleten in een AA-team. Wat weer een onhandige naam is sinds de atletiekbond vrijwillig afstand deed van haar koninklijke aanhef en sindsdien niet meer KNAU maar AU heet. Wat door criticasters is aangegrepen als anabolen unie en als dan ook nog een AA-afdeling hebt dan is het vervolg op een ABC-tje: D(oping).
Met de traditionele opening van het baanseizoen nog voor de boeg heeft inmiddels een groot deel van de wedstrijdleden van de AU de stoute schoenen al lang aangetrokken voor een wedstrijdje op het tartan. De steunpilaren van de bond: de atletiekclubs hebben dan hun onderlinge competities ronde (in diverse categorieën) op regionaal en landelijk niveau al gedaan. Er is al een heus kampioenschap op de baan geweest. Maar slechts drie vrouwen kozen voor het tartan ipv de donderdagkoopavond om de titel snelste van Nederland op de tien kilometer op de baan. Daar helpen dus geen professionele clubmanagers aan. Loopsport is groot maar op de baan zo goed als dood als het gaat om de breedtesport. De loopevenementen zijn letterlijk en figuurlijk in de breedte gegroeid en spelen handig in op trends: lopen voor alleen vrouwen, lopen voor een goed doel. Dat we lang geleden binnen de atletiek al speciale vrouwenclubs hadden met als doel lichamelijke oefening schijnt iedereen vergeten te zijn.
Alle stofnesten zullen zich dus verzamelen in Lisse bij de strijd om de Ter Specke bokaal. De eerste in een reeks van top-meetings waar de vaderlandse top zich met elkaar kan meten. Die top is op een aantal onderdelen zo smal dat hulp uit het buitenland nodig is om strijd op het hoogste niveau te kunnen garanderen.
Gelukkig zal er bij de wedstrijd in de Bollenstreek ook een frisse blom meedoen. Lid van de organiserende vereniging en kersvers nationaal recordhoudster hoogspringen : Remona Fransen. Een meerkampster. Gelukkig maar want zo zijn we direct bij de atletiek zoals het begon bij de antieke olympische spelen met een meerkamp van vechten, lopen, springen en werpen. Mens sana in corpere sano (Juvenalis, 120) Kwestie van afstoffen dus. In plaats van mannen nu vrouwen en ipv een lendendoek nu strakke topjes en dito broekjes. Muziekje er onder, presentator op de achtergrond, bloemen langs de kant en aan de slag.
Zo las ik dit: Rokjes en shirts waarin de vrouwelijke vormen meer zichtbaar worden. "We proberen de speelsters te bewegen rokjes en mooiere shirts te dragen. Geen shirts die gemaakt zijn voor mannen maar juist die met meer vormen weergeven", aldus ITTF-vicepresident Claude Bergeret”, direct na de OS van Beijing..
Nu kunnen we dit met eigen ogen aanschouwen of dit gelukt is. Want het WK Ping-Pong is ons kikkerlandje neergestreken. De tijden van de gebroeders Vlieg en Bettine Vriesekoop liggen ver achter ons. Terwijl de NTTB zich hard heeft gemaakt om de WK naar Nederland te halen met als doel “Tafeltennis ontdoen van een stoffig karakter en juist de kracht van tafeltennis inzetten om haar imago te verbeteren”. Daar hebben ze dus na de OS 2008 bijna tweeenhalve jaar over het afstoffen en te denken en stof voor de kleding uit te zoeken denk je dan. Maar nee hoor, veel verder dan “tijdens de WK worden diverse side-events georganiseerd”is men niet gekomen.
De Nederlanders Li Jiao en Li Jie zijn twee toppers die mee kunnen doen voor de medailles. Dat klinkt goed maar meer ook niet. Want het zijn nou niet direct helden waar de pingpongende Nederlanders voor warm lopen. Wat? “Li Jiao!” Oh, is dat een nieuw gerecht bij de afhaal chinees, doe me even het nummer dat onthoud makkelijker. Wim Slootbeek die eerder bij de atletiekunie werkte is bij dit Rotterdamse evenement de project manager: logistiek en werkt onder Jaap Noordenbos (oud tienkamper) die voorzitter is van het STN.
Zij moeten alles weten van stoffig imago want als er een sport is die afgestoft moet worden is het wel de moeder der sporten. Tenminste als we iedereen moeten geloven die in het verleden dat imago hebben opgebouwd en nu internationaal de boel besturen. Om het hardst roepen “ze” via de media dat er wat moet gebeuren, de Boebka’s, en Coe’s, Maar voor als nog lukt de grote schoonmaak binnenshuis nog niet echt. Het huishoudboekje wordt met rood potlood in gevuld. Want de televisie rechten zijn weg bij de grote publieke spelers en nieuwe willen de grote bedragen niet betalen. De kalender is nog steeds niet echt overzichtelijk en zo zijn er op diverse continenten tegelijkertijd grote wedstrijden. Dit jaar botst de wedstrijd op Jamaica met de opening van de Diamond League in Qatar. Zo ontlopen de aansprekende namen op de sprint en midden afstand elkaar continu. Vergelijk dat eens met tennis waar ieder groot toernooi draait om de top tien spelers. Wat urenlang tv oplevert zeker op gemalen baksteen waar kijkers getrakteerd worden op minutenlange slagenwisselingen. Nadal-Federer, smullen. Hoezo saai?
De badminton-sterren zijn tegenwoordig verplicht een rok (of jurk) te dragen bij internationale Grand Prix-toernooien en andere evenementen met een hoge status. Niet nodig in atletiek. Daar zien we de six packs bij de atleten al jaren (hoewel de laatste tijd wel verborgen achter een laagje vet) door de korte hesjes. Verder zijn de (te) kleine broekjes, die na een sprintje uit de bilnaad moeten worden gestrokken, al weinig verhullend. Dus zoeken de organisaties het in meer loopnummers (iedereen loopt dus doet aan atletiek en het is duidelijk wie er wint) en minder technische nummers met minder pogingen (dat is makkelijk). Iedere stad heeft tegenwoordige wel een loopje waar een rijtje dansende donkere atleten hun snelle looppassen tonen.
Nieuwe initiatieven richten zich vooral op alternatieve locaties voor spectaculaire beelden (voor de tv) op locatie.
Zo zijn met name kogelstoten en polsstokspringen regelmatig in winkelcentra te vinden. Is er een heus All Star team en jonge atleten in een AA-team. Wat weer een onhandige naam is sinds de atletiekbond vrijwillig afstand deed van haar koninklijke aanhef en sindsdien niet meer KNAU maar AU heet. Wat door criticasters is aangegrepen als anabolen unie en als dan ook nog een AA-afdeling hebt dan is het vervolg op een ABC-tje: D(oping).
Met de traditionele opening van het baanseizoen nog voor de boeg heeft inmiddels een groot deel van de wedstrijdleden van de AU de stoute schoenen al lang aangetrokken voor een wedstrijdje op het tartan. De steunpilaren van de bond: de atletiekclubs hebben dan hun onderlinge competities ronde (in diverse categorieën) op regionaal en landelijk niveau al gedaan. Er is al een heus kampioenschap op de baan geweest. Maar slechts drie vrouwen kozen voor het tartan ipv de donderdagkoopavond om de titel snelste van Nederland op de tien kilometer op de baan. Daar helpen dus geen professionele clubmanagers aan. Loopsport is groot maar op de baan zo goed als dood als het gaat om de breedtesport. De loopevenementen zijn letterlijk en figuurlijk in de breedte gegroeid en spelen handig in op trends: lopen voor alleen vrouwen, lopen voor een goed doel. Dat we lang geleden binnen de atletiek al speciale vrouwenclubs hadden met als doel lichamelijke oefening schijnt iedereen vergeten te zijn.
Alle stofnesten zullen zich dus verzamelen in Lisse bij de strijd om de Ter Specke bokaal. De eerste in een reeks van top-meetings waar de vaderlandse top zich met elkaar kan meten. Die top is op een aantal onderdelen zo smal dat hulp uit het buitenland nodig is om strijd op het hoogste niveau te kunnen garanderen.
Gelukkig zal er bij de wedstrijd in de Bollenstreek ook een frisse blom meedoen. Lid van de organiserende vereniging en kersvers nationaal recordhoudster hoogspringen : Remona Fransen. Een meerkampster. Gelukkig maar want zo zijn we direct bij de atletiek zoals het begon bij de antieke olympische spelen met een meerkamp van vechten, lopen, springen en werpen. Mens sana in corpere sano (Juvenalis, 120) Kwestie van afstoffen dus. In plaats van mannen nu vrouwen en ipv een lendendoek nu strakke topjes en dito broekjes. Muziekje er onder, presentator op de achtergrond, bloemen langs de kant en aan de slag.
Comments