de bus is zo gek nog niet

Het is 01.40 am net uitgechecked bij de balie en slenterend naar de bus. Rodoviária (busstation) van President Prudente ligt tegenover het hotel. De plaatselijke zwervers hangen op bankjes in het kleine parkje er naast en een paar nog iets actieveren vragen om geld bij de wachtenden. Op station wachten, biertje d'r bij, lekker kan ik direct slapen dacht ik. Nou, nee ik was klaar wakker toen ik meer dan een uur later eindelijk in de bus zat. Bijna dan wat er zat iemand op mijn plek. Een geestelijk gehandicapte bleek, geen probleem maar wel als je daar de hele reis naast moet zitten en hij over twee stoelen hangt, overal pijn was het enig everstaanbare voor mij, de chauffeur en de bus manager. Er hing een walm om hem heen van een complete oude mannenafdeling in een bejaardencentrum, tijden niet goed gewassen. Gelukkig was er nog een andere plek vrij voor in de bus dus slapen dacht ik opnieuw. Maar er moest eerst nog een hele verhuiswagen ingeladen worden ik dommel weg, we zijn ondertussen dus al een uur vertraagd, en wordt wakker als we een klein stukje verder al weer stoppen. Nu ga ik echt slapen maar bij de eerste de beste stop een nieuwe man die alle plaatsen controleert. Dus mij wakker maken want ik zit niet op mijjn plek! nee, daar zit een malle (die stinkt, onverstaanbre teksten uitschreeuwt en zit te ruften) Nu nog meer vertraging, ik doe mijn ogen dicht en sluit alles buiten voor zo ver dat gaat (geur dus niet) en nog meer wachten. Wij dwars door de Sao Paulo staat en Minas bijna in een rechte lijn van Presidente Prudente naar Brasilia. Veel suikerriet, plantages met bomen waar sap wordt getapt zo te zien, veel rode aarde, af entoe een rivier en steeds bergje op en af, maar weinig steden slechts wat dorpjes.
Op een gegeven moment gaat die malle zich omdraaien en begint te "praten" met zijn broer (tenminste iemand die op hem lijkt, ook stinkt en net zo doet) Aa, E, Oe, Pa, Do. Steeds met korte ademstoten uitgesproken en ondersteund met wilde armgebaren en op een volume dat iedereen wel moet luisteren. Nou ja kijken en horen wat er staat te gebeuren. Geen idee, het lijkt op een ruzie maar opeens lachten ze allebei en draaien zich alle twee plots om en gaan door met snurken en ruften.
Eindelijk weer een stop zitten we in Pratao, die naam herken ik, dus nog maar 80km. Uiteindelijk zie ik de skyline van Uberlandia opduiken om 12.30 in de middag. De training had ik uit voorzorg al ingevuld maar ook het middageten op het trainingscentrum schiet er dus bij in. Geplande aankomst was slechts twee uur eerder. Gelukkig zit die hele verhuiswagen er nog in die moeten nog 500km. Uiteindeljk om half twee met de taxi thuis zo ongeveer. Ben je toch bijna twaalf uur onderweg geweest. Snel een broodje en kop koffie want de atleten wachten voor de middagsessie.

Voordelen:
veel gezien
prachtig landschap
goed na kunnen denken
uitgerust
ach wat is tijd

Nadelen:
niet kunnen 'werken' lezen of computeren (wordt ik misselijk)
peppie en kokkie
geen goede airco
niet op tijd/schema

Gemiddelde activiteit bij dit station per dag ongeveer 200 bussen (ônibus) en wel +/- 1.200 passagiers.