aanmoediging

Ik had besloten tot het volgende:
met de klok mee lopen vanaf de Mannewiek (daardoor, hoopte ik, op het laatste stukje ONO wind mee):
de Hoornsedijk, Meerweg, Paterswoldseweg, Laan Corpus den Hoorn en dan weer Hoornsedijk.
Een mooie rechthoek die een beetje gekanteld op de linker onderpunt steunt.
Ik schat een dikke tien kilometer.

Op het laatste stukje, ik was al voorbij het sluisje, ruik ik opeens aftershave. Wind mee.
"Hest er goud de gang in, ja."
Hoor ik een mannenstem zeggen.
"Kon minder", zeg ik.
" 't Is ook nuver weer", ik zie nu een man naast me fietsen. Het asblonde haar strak naar achteren gekamd, korte broek met bijpassend korte mouwen hemd. Ik steek mijn duim op.
"Moi".
"Moi".

De man, zestig plusser schat ik zo, fietst om zich heen kijkend verder en groet verderop een tegemoet komende wandelaarster. Als ik haar even later passeer glimlacht ze nog. Ook blij met haar aanmoediging denk ik zo.

Een klein uurtje uit en thuis. Lekker begin van de zondagochtend. Toch 5' per km om en nabij want moet wel bijna rondje van twaalf kilometer zijn.