Middenduin
Het was deze keer wel heel speciaal. Hardlopen in Middenduin.
Een hectische week achter de rug. Vanuit Canada hals over kop naar Nederland. Overnachten bij de onze knuffel Canadese Susan. Opstaan en vanuit huis naar Middenduin.
Via het Bolwerk loop ik naar de Zijlweg. Het eerste deel van de TROS-loop. Direct denk ik aan Kees Roosen. Zijn laatste wedstrijd. Wat is het nog maar kort geleden dat hij overleed. Als ik langs de kerk van Overveen kom kijk ik ook even naar het gebouw ernaast waar ik ooit overnachte voor de CIOS test in 1979. Ik schrik van het getal. Toen broekie van 19 nu op de drempel van 60.
Ik zie mezelf schuifelen over het asfalt richting Duinlustweg 16. De poort is nog dicht. Ik loop langs het gebouwtje wat jarenlang dienst deed als dojo voor ons. Ik denk aan Jakob Tielman. Automatisch denk ik er 1c achteraan. Zijn dochter studeerde aan de ALO Groningen en hij kwam op bezoek. Samen kwamen ze even langs op de Ebbingedwinger. Nu is ze bij hem om de laatste tijd die hem rest op deze wereld in Sydney. Als ik terug ben stuur ik een voice mail beloof ik mezelf.
Ik passeer trainingsplekken, het bankje van een cios-docent, vers gekapt hout en nieuwe open plekken. Denkend aan loopjes met atleten van diverse clubs. Aan de estafette groep als ik bij de Harrie Schulting heuvel kom.
Als ik bijna terug ben staat er een groepje oefeningen te doen bij het hek aan het einde van de CIOS-heuvel. Ik doe een zijwaartse Hampelmann en groet. "Dat is een typische Lenting actie", hoor ik Diana in mijn hoofd zeggen. Brengt me de rest van de weg gedachten over wat er de komende tijd gaat gebeuren. In Nederland, in Brazilië, in China eigenlijk overal. Straks naar Groningen en ik hoop dat Diana daar ook snel zal zijn.
Het Coronavirus zet alles in een ander perspectief.
Een hectische week achter de rug. Vanuit Canada hals over kop naar Nederland. Overnachten bij de onze knuffel Canadese Susan. Opstaan en vanuit huis naar Middenduin.
Via het Bolwerk loop ik naar de Zijlweg. Het eerste deel van de TROS-loop. Direct denk ik aan Kees Roosen. Zijn laatste wedstrijd. Wat is het nog maar kort geleden dat hij overleed. Als ik langs de kerk van Overveen kom kijk ik ook even naar het gebouw ernaast waar ik ooit overnachte voor de CIOS test in 1979. Ik schrik van het getal. Toen broekie van 19 nu op de drempel van 60.
Ik zie mezelf schuifelen over het asfalt richting Duinlustweg 16. De poort is nog dicht. Ik loop langs het gebouwtje wat jarenlang dienst deed als dojo voor ons. Ik denk aan Jakob Tielman. Automatisch denk ik er 1c achteraan. Zijn dochter studeerde aan de ALO Groningen en hij kwam op bezoek. Samen kwamen ze even langs op de Ebbingedwinger. Nu is ze bij hem om de laatste tijd die hem rest op deze wereld in Sydney. Als ik terug ben stuur ik een voice mail beloof ik mezelf.
Ik passeer trainingsplekken, het bankje van een cios-docent, vers gekapt hout en nieuwe open plekken. Denkend aan loopjes met atleten van diverse clubs. Aan de estafette groep als ik bij de Harrie Schulting heuvel kom.
Als ik bijna terug ben staat er een groepje oefeningen te doen bij het hek aan het einde van de CIOS-heuvel. Ik doe een zijwaartse Hampelmann en groet. "Dat is een typische Lenting actie", hoor ik Diana in mijn hoofd zeggen. Brengt me de rest van de weg gedachten over wat er de komende tijd gaat gebeuren. In Nederland, in Brazilië, in China eigenlijk overal. Straks naar Groningen en ik hoop dat Diana daar ook snel zal zijn.
Het Coronavirus zet alles in een ander perspectief.
Comments