Tijd
Je kijkt. Je kijkt nog een keer. En nog eens.
Het kan bijna niet.
Ik bedoel, je ziet gezichten en herkent de verhalen. Maar weet ook dat er al vrolijk huppelende kleuters zijn. Basisschool kinderen al. Terwijl deze jonge frisse gezichten zoveel verwachting uitstralen. Medailles schitteren minder dan de ogen van de atleetjes op de foto. De verhalen achter de medailles. Net als in de reportages op tv bij Andere Tijden sport. Het lijkt op een andere tijd. Het was een andere tijd. Waar is die tijd gebleven?
Het was een Nederlands kampioenschap. Editie Assen. Met de wetenschap dat het volgend jaar de kampioenschappen zouden worden gehouden op onze thuisbaan in Lisse. Een bijzondere gebeurtenis. Want dit was een lichting met eigen kweek. Talenten die voortkwamen uit de eigen jeugd. Geboren en getogen in de Bollenstreek.
Twintig jaar geleden. Het kampioenschap was eigenlijk een jaar te laat. Het was gepland als jubileum activiteit. De Spartaan opgericht 1961 zou dan veertig jaar bestaan in 2001.
Rick van Ruiten 1985
Romara van Noort 1986
Remona Fransen 1985
In de bloei van het leven kreeg een extra betekenis. Ze bloeiden namelijk op in deze jaren. De ereplaatsen op het Nederlands Kampioenschap voor junioren was de opmaat voor meer.
Rick haalde later de limiet voor de WJK met 2.13 tijdens de legendarische meerkampen op het rare baantje van Schoonhoven.
Romara schitterde op de WJK in Grosseto en maakte deel uit van een sterk 4 x4 kwartet en kwam tijdens de O23 in Zweden tot 52.64.
Remona maakte een gestage ontwikkeling door als atlete en studente en schoot als een komeet omhoog in de jaren daarna met als hoogtepunt 2011: medaille op de vijfkamp en Nederlands record hoogspringen (1.92) en een meerkamp score van 6198.
De hovenier, de verpleegkundige, de fysiotherapeute.
Was een beetje de stand van zaken aan het einde van de mijn trainerschap bij de Spartaan.
Nu is het allemaal anders. Het trio schitterde niet alleen op de atletiekbaan maar zette de lijn van presteren ook door op maatschappelijk vlak. Rick als partner in het familie bedrijf van Ruiten, specialisaties in het ziekenhuis voor Romaar en Remona die als fysiotherapeute ondermeer de turnsters op grote toernooien begeleide.
Andere tijden sport.
Het is ook een foto van verleden tijd. Een tijd die niet past bij deze vrolijke gezichten op de foto. Oud voorzitter van de Spartaan, en de laatste die ik als trainingscoordinator meemaakte, de vader van Rick is al weer geruime tijd niet meer onder ons.
De broer van Romara, stond me zeer na. Rory maakte naam als zwaardvechter na zijn atletiekloopbaan maar verloor het gevecht met demonen in zijn hoofd.
Aan de hand van de man van Remona, Marc de Hond, leefde iedereen met zijn ziekte mee. Ze schreef er zelf(s) een boek over.
Wat een tijd.
gelukkig hebben we de foto nog.
Wat een mooie tijd.
In Lisse pakten ze alle drie goud!
Comments