30 maart
Een rare gewaarwording. Het is dertig maart en je weet direct: dit is de verjaardag van papa.
De verjaardag van je vader is iets wat je niet zo snel vergeet. Maar het rare is dat ik slecht ben in het onthouden van deze dagen. Ik zet het in de electronische agenda, noteer het op de kalender om het maar niet te vergeten. Toch hoef ik deze dag al jaren niet meer echt te onthouden. Mijn vader geboren in 1927 kon, indien niet overleden op 1 januari 1971, nu dus 81 jaar oud geworden zijn.Ik kan me er geen voorstelling van maken. Zelf ben ik ouder dan hij ooit geworden is. Maar nog steeds is het in gedachten: Papa. Mijn papa wordt ook niet ouder. Hij blijft bij de slapen grijs. Het gezicht is steevast rood gekleurd (tot de hals en dan is het hemd met lange mouwen spierwit) net als de eeltige handen.
Een rare gewaarwording dus om te denken aan een verjaardag van iemand die al 37 jaar lang dood is maar die ik nog steeds voor me zie als vitale veertiger. Iemand die na een dag werken op de fiets thuis komt, de tuin gaan spitten en daarna in de ringen nog een vogelnestje maakt. Want onze speelplaats is ook zijn speelplaats. Met veel plezier maakt hij onze zandbak, zet drie telefoonpalen in de achtertuin om er een klimtouw, ringen en rekstok te bevestigen.
Ook is het vaak zaterdag als ik aan hem denk. Meestal betekende dat hij dan in ieder geval onder de middag thuis was (12 uur etenstijd en meestal poffert op tafel) en aan het eind van middag om de paden aan te harken en alles op te ruimen rond het huis voor het donker was en we in de tobbe plonzen.
Maar vaak was hij weg, helpen in de buurt, hand en spandiensten op de boerderijen verrichten, of ander vrijwilligerswerk.
Dat mijn vader geboren werd op dezelfde dag als twee wereld beroemde schilders ontdekte ik pas veel later. Goya, Fransico en Van Gogh, Vincent onder het zelfde sterrenbeeld als Lenting, Jan. (ook dat later prachtige zangeressen op dezelfde dag het licht zouden zien las ik net op het overzicht van Wikepedia: Astrid Gilberto ’40; Tracy Chapman ’64; Celine Dion ’68; en Norah Jones ’78).
In de symboliek van de Westerse sterrenkunde de Ram een van de drie vuurtekens en een hoofdteken. Vuurtekens zijn doeners, actief en impulsief, ondernemender dan de anderen en Ram is van hen het energiekst. (knip) Als iemand met het teken Ram iets wil gaan doen zal hij daarvoor alles in het werk gaan stellen. De Ram doet alles zelf wel, desnoods helemaal alleen. De Ram combineert de kwaliteiten van vuur- en hoofdtekens. Ram is snel, maar ook weer snel opgebrand. Het teken Ram houdt niet lang vol en neemt daarom eerder de leiding bij kortdurende activiteiten. En zo begint de Ram steeds weer aan iets anders. Dat maakt dit teken wat rusteloos, ze moeten gewoon even iets te doen hebben. Bezigheden als sport, maar ook strijd en oorlog horen bij het teken van de Ram. (geplukt van wikipedia)
Zo zat mijn vader in werkoverleg bij de NS, organiseerde hij de verkoop van aangelopen wild (reeen; soms, maar vaak: hazen, patrijzen of fazanten) voor collega’s, verkocht kerstbomen (wat neerkwam op mijn moeder) en aardappelen (die ik dan mocht bezorgen), zat in de kerkenraad als o.a ouderling en ook in het bestuur van de ijsvereniging. In de tussentijd werd ook nog ons huis verbouwd (dat duurde dus een jaar of twee) op vrije momenten.
Ik zag mijn vader dus niet zo heel veel bedenk ik me nu. Toch heb ik dat op die leeftijd nooit zo ervaren. Ik realiseerde me pas dat hij wel heel veel mensen kende en er bergen rouwkaarten werden bezorgd en toen de kerk uitpuilde bij zijn uitvaart.
Hoe zijn stem klonk? Wat de laatste zin was die hij tegen me zei? Dat weet ik niet. Wel dat hij trots was toen ik bij de schaatswedstrijden in de kamprit de winst pakte en toen ik clubkampioen werd bij het turnen. Zeker weten. Ik ruik nog geur van de north state sigaret in zijn jas of proef een DF pepermuntje uit zijn broekzak waar dan nog een draadje shag aankleefde.
Dertig maart. Ieder jaar weer. Niks verandert.
De verjaardag van je vader is iets wat je niet zo snel vergeet. Maar het rare is dat ik slecht ben in het onthouden van deze dagen. Ik zet het in de electronische agenda, noteer het op de kalender om het maar niet te vergeten. Toch hoef ik deze dag al jaren niet meer echt te onthouden. Mijn vader geboren in 1927 kon, indien niet overleden op 1 januari 1971, nu dus 81 jaar oud geworden zijn.Ik kan me er geen voorstelling van maken. Zelf ben ik ouder dan hij ooit geworden is. Maar nog steeds is het in gedachten: Papa. Mijn papa wordt ook niet ouder. Hij blijft bij de slapen grijs. Het gezicht is steevast rood gekleurd (tot de hals en dan is het hemd met lange mouwen spierwit) net als de eeltige handen.
Een rare gewaarwording dus om te denken aan een verjaardag van iemand die al 37 jaar lang dood is maar die ik nog steeds voor me zie als vitale veertiger. Iemand die na een dag werken op de fiets thuis komt, de tuin gaan spitten en daarna in de ringen nog een vogelnestje maakt. Want onze speelplaats is ook zijn speelplaats. Met veel plezier maakt hij onze zandbak, zet drie telefoonpalen in de achtertuin om er een klimtouw, ringen en rekstok te bevestigen.
Ook is het vaak zaterdag als ik aan hem denk. Meestal betekende dat hij dan in ieder geval onder de middag thuis was (12 uur etenstijd en meestal poffert op tafel) en aan het eind van middag om de paden aan te harken en alles op te ruimen rond het huis voor het donker was en we in de tobbe plonzen.
Maar vaak was hij weg, helpen in de buurt, hand en spandiensten op de boerderijen verrichten, of ander vrijwilligerswerk.
Dat mijn vader geboren werd op dezelfde dag als twee wereld beroemde schilders ontdekte ik pas veel later. Goya, Fransico en Van Gogh, Vincent onder het zelfde sterrenbeeld als Lenting, Jan. (ook dat later prachtige zangeressen op dezelfde dag het licht zouden zien las ik net op het overzicht van Wikepedia: Astrid Gilberto ’40; Tracy Chapman ’64; Celine Dion ’68; en Norah Jones ’78).
In de symboliek van de Westerse sterrenkunde de Ram een van de drie vuurtekens en een hoofdteken. Vuurtekens zijn doeners, actief en impulsief, ondernemender dan de anderen en Ram is van hen het energiekst. (knip) Als iemand met het teken Ram iets wil gaan doen zal hij daarvoor alles in het werk gaan stellen. De Ram doet alles zelf wel, desnoods helemaal alleen. De Ram combineert de kwaliteiten van vuur- en hoofdtekens. Ram is snel, maar ook weer snel opgebrand. Het teken Ram houdt niet lang vol en neemt daarom eerder de leiding bij kortdurende activiteiten. En zo begint de Ram steeds weer aan iets anders. Dat maakt dit teken wat rusteloos, ze moeten gewoon even iets te doen hebben. Bezigheden als sport, maar ook strijd en oorlog horen bij het teken van de Ram. (geplukt van wikipedia)
Zo zat mijn vader in werkoverleg bij de NS, organiseerde hij de verkoop van aangelopen wild (reeen; soms, maar vaak: hazen, patrijzen of fazanten) voor collega’s, verkocht kerstbomen (wat neerkwam op mijn moeder) en aardappelen (die ik dan mocht bezorgen), zat in de kerkenraad als o.a ouderling en ook in het bestuur van de ijsvereniging. In de tussentijd werd ook nog ons huis verbouwd (dat duurde dus een jaar of twee) op vrije momenten.
Ik zag mijn vader dus niet zo heel veel bedenk ik me nu. Toch heb ik dat op die leeftijd nooit zo ervaren. Ik realiseerde me pas dat hij wel heel veel mensen kende en er bergen rouwkaarten werden bezorgd en toen de kerk uitpuilde bij zijn uitvaart.
Hoe zijn stem klonk? Wat de laatste zin was die hij tegen me zei? Dat weet ik niet. Wel dat hij trots was toen ik bij de schaatswedstrijden in de kamprit de winst pakte en toen ik clubkampioen werd bij het turnen. Zeker weten. Ik ruik nog geur van de north state sigaret in zijn jas of proef een DF pepermuntje uit zijn broekzak waar dan nog een draadje shag aankleefde.
Dertig maart. Ieder jaar weer. Niks verandert.
Comments