covers

In het winkelcentrum klinkt muziek. Tijdens het koffiedrinken hoor je tussen de flarden gesprekken, jengelende kinderen en het opnemen van de bestellingen door ander geluid. Dat geluid is soms heel irritant. Zo is er een cd met een soort acid jazz.: jachtig, zeurend en vooral irritant. Soms is er Sting. De cd live in Berlin. Dan is de afstelling dusdanig slecht dat je de ex frontman van de Police nauwelijks hoort.
Gisteren klonken er gouwe ouwe hits. Direct herkende ik Robert Flack. Ik zag ook de hoes voor me. Op bruin inpakpapier, zoals vroeger bij de slager of ook de kleur van de puntzakjes bij de kruidenier, stond een vrouw in silhouet met grote afro. Killing me soflty, dacht ik er achter aan, 1972 of ’73.
Ik vroeg mevrouw Lenting of ze het herkende. Ja hoor maar nu je me vraagt wie het is ben ik het kwijt. Klinkt het als : ieeelllllll en de eees’s. Ja zoiets. Lauren Hill and Fugees. Juist.
Roberta Flack (born February 10, 1937) is an American singer, songwriter, and musician who is notable for jazz, soul, R&B, and folk music. Flack is best known for her Hot 100 #1 singles "The First Time Ever I Saw Your Face", "Killing Me Softly with His Song", and "Feel Like Makin' Love", as well as "Where Is the Love" and "The Closer I Get to You", two of her many duets with Donny Hathaway. "The First Time Ever I Saw Your Face" won the 1973 Grammy Record of the Year, and "Killing Me Softly with His Song" won the same award at the Grammy Awards of 1974. She and U2 are the only artists to win the award in back-to-back years! (wiki)
Dat is een typisch geval van een nummer dat groot geworden is door een groot artiest en wat later weer groot is geworden door een ander. In dit geval met Lauryn Hill (waar de dochter van Denise Lewis naar vernoemd is) een meer dan geslaagde versie. Een mooie zangeres ook.
Erger als het latere nummer compleet het oude wegspoelt hoewel het veel slechter is. Vergelijk de Hermes House band met I will survive met de echte van Gloria Gayner. Iedereen die maar lallala op verschillende momenten er door heen lalt. Dan kun je beter de cover van Cake opslaan als je het mij vraagt.

Beter is het als tweede veel en heel veel beter is dan het orgineel. Zoals met You make me feel my love. Adele als geweldige zangeres steekt het nummer van Dylan volledig naar de kroon. De uitvoering van een van de grootste singer songwriters is tenenkrommend. Het is niet zo vreemd dat songs van zijn hand: all along the watchtower (jimi hendrikx) and knocking on heavens (guns ’n roses)door anderen naaar een veel hoger niveau zijn getild.
Jeff Buckley "Hallelujah" van Leonard Cohen is volgens mij een gelijk spel. Maar het zijn twee compleet verschillende uitvoeringen en met een andere intensiteit..

Maar soms weet je het niet. Toch? Zo is “With a Little Help from My Friends” een lied van ……………………… The Beatles. Het nummer werd in 1967 uitgebracht op het album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Het werd geschreven door het Lennon-McCartney voor Beatles-drummer Ringo Starr. Het nummer werd een jaar later, in 1968, gecoverd door Joe Cocker, die met het nummer een wereldwijde hit had, dankzij Woodstock. Iedereen kent de uitvoering van Cocker en het staat hoog in de top 2000 maar wie kent het nummer van de Beatles nog.

bekijk ook eens:
http://www.billboard.com/bbcom/specials/hot100/charts/top100-titles-90.shtml

nog wat achtergronden:
1>
Joe Cocker's version was a radical re-arrangement of the original, in a slower, 6/8 meter, using different chords in the middle eight, and a lengthy instrumental introduction (featuring drums by Procol Harum's B.J. Wilson, guitar lines from Jimmy Page, and organ by Tommy Eyre). It was used as the opening theme song of the American television series The Wonder Years and is one of Cocker's most famous songs. Cocker performed the song at Woodstock in 1969 and that performance was included in the documentary film, "Woodstock". His cover was ranked number two in UpVenue's top 10 best music covers of all time in 2009.

2>
Norman Gimbel explains the genesis of the writing of the song "Killing Me Softly With His Song" as follows: I came to California in the mid-sixties. I was introduced to the Argentinean born composer named Lalo Shifrin (then of Mission Impossible fame). I ended up writing songs to a number of his motion pictures. I suggested we write a Broadway Musical together. He gave me an Argentinean novel translated into English from the Spanish to read as a possible idea. Suffice it to say, we never made a musical from the book -- but in one of the chapters, the principal character describes himself as sitting alone in a bar drinking and listening to an American pianist "Killing me softly with his blues".[1] I put it in my "idea" book for use at a future time with a parenthesis around the word "blues" and substituted the word "song" instead.[2] Many years later, Lori Lieberman saw Don McLean in concert. I then wrote the lyric and gave it to Charles Fox to set to music."[3]
According to Lori Lieberman, the artist who performed the original recording, the song was born of a poem she wrote after experiencing a strong reaction to a Don McLean concert. She related this to Gimbel, who took her feelings and put them into words. Then, Gimbel passed the words on to Fox, who set them to music.[3]