gebed

E. heeft een zware training. Voor ze de baan opstapt slaat ze een kruisje en pas daarna is het inlopen. Als ze aan het echte werk in de training begint en de spikes heeft aangetrokken slaat ze opnieuw een kruisje. Na de laatste tempo valt ze op haar knieen en dank de Heer met luide stem. Ze buigt zich voorover en haar paardenstaart valt over aar hoofd tegen het natte tartan. Dit herhaalt zich enige malen en ik wil net een opmerking over dit gedrag maken (goh E. lijkt wel een moslima) tegen J. maar deze ziet er uitermate serieus uit en kijkt met bewondering naar het gebed van E.
J. heeft een dag later een hoogspringtraining op het programma staan en zet alles klaar voor de training. Als hij bijna klaar is (de palen, de lat en de speciale spikes aan) knielt hij voor de hoogspringmatras en steunt met de ellenbogen op het kussen de handen voor het hoofd en bidt. Staat op trekt de kniekousen tot over de knieen en slaat een kruisje en kust zijn wijsvinger. Ik heb het allemaal van een afstandje gade geslagen en zie dat de training nu echt kan beginnen.

Iedere keer weer valt me op hoeveel atleten op een openlijke manier uit komen voor hun geloof. Zowel op de atletiekbaan als daar buiten. Op Faceboek zijn bijbelteksten van mijn atletiekvrienden uit Brazilie heel gewoon. Terwijl ook tatoeages als kind van God, dank-u-wel Heer zeer gewoon zijn. In de bus van en naar wedstrijden is het lezen van de bijbel en populair tijdverdrijf.
Ik ervaar het als zeer positief na alle negatieve verhalen van de RK kerk de afgelopen maanden.