anatomie in vivo

De vrouwen flitsen voorbij. Bij de start van het drieluik: eerst naar het lauwe zeewater om te zwemmen (750m) , toen snel op de fiets om 40  kilometer over een bochtig parcours van 5 kilometer lengte afteleggen en tot slot vier ronden van 2,5 kilometer op de avenida atlantica.

Schilderachtig decor riep de omroeper.  Met rechts het fort op Arpoador, op links de Suikerbroodberg en met rugdekking van het Christusbeeld, maar wel op gepaste afstand. 

De anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp is een bekend schilderij van de onze Nederlandse  trots en mijn favoriete kunstenaar Rembrandt. Nu in het echt bij ons voor de deur. Hier de afgetrainde lijven die glinsterden in de ochtendzon. De bundels trilden onder de huid. Anatomie in vivo op de Copacabana.  Spieren in beweging. De gebronsde atleten lieten hun beste kant zien. Met zweet als extraatje. Het spatte er vanaf.

(c) GL2015photos.

Ze is niet top, meer middelmaat, als ik kijk naar de ranglijst. Niet bij de kopgroep uit het water en dus op dit parcours kansloos om er nog bij te komen op de fiets.

De haarspeld bocht vlak bij ons appartement was een uitgelezen plek om de anatomische les in de praktijk te zien. Het insturen en hoog houden van binnentrapper en tegelijk de bocht uitkijken. Druk op de rechterarm, links doorduwen. Alles in een moment. Het linkerbeen staat onder spanning. Spieren als kabels. De spierpees trekt. De bil trilt. De voet is extra aan het werk. De wissel van zwemmen naar fietsen moet snel. Helm op. Klik. Schoenen aan. Klik. Trappen maar. Pas na de bocht het klitteband aantrekken. Nu vol aanzetten. Kom op Renee Tomlin. Let’s go USA!!