kaartjes

 In sneltrein vaart is het geregeld.

Soms denk ik nog wel eens even terug aan het andere avonturen in het buitenland. Je weet als je wilt houden wat je al hebt moet je niet weg gaan. Dus als je in een jaar in een hotel gewoond hebt is dat onderdeel van het avontuur in Uberlandia. Dat je werkvergunning niet afkomt en je een aantal keren de prachtige watervallen op het drielanden punt van Argentinië, Paraguay en Brazilië om even in en uit het land moet. Of Dat je op aanraden van je collega niet eens begint om een bankrekening te openen in Beijing omdat het hem hoofdbrekens, heel veel moeite en nog meer papierwerk oplevert.

 

Dat soort dingen.

 

Het spookte even door mijn hoofd toen ik op de laatste werkdag van mijn vierde week hier in Saudi Arabie op weg was naar de bank. Van het HR bureau was de chauffeur om negen uur stipt bij de compound (ik was nogal uit mijn slof geschoten naar het bedrijf dat alles moest regelen en dat niet geheel volgens verwachtingen invulden) die me naar het hoofdkantoor van de bank zou brengen. We waren te vroeg maar dat mocht de pret niet drukken.

Uit een grote witte enveloppe haalde hij een kaartje formaat credit card: mijn iqama. De iqama is na de Azan de oproep tot gebed, juist voor men aanvangt met de salat. Nu dus mijn verblijfsvergunning!! 

Even later stond ik buiten met mijn bankkaart, ATM-kaart en het begeerde verblijfsvergunningen kaartje. 

Zo kan het dus ook.