Citroentje

 Momenteel ben ik bezig met verhalen te redigeren die spelen in en om mijn ouderlijk huis. De verhalen van Hoofdweg 29 zitten in mijn hoofd. Nu ik die stukjes in mijn hoofd laat passeren zie ik nu pas hoeveel ellende er gedurende een zestal jaren, grofweg 1970-1976, er passeerde. Als ik van alle citroenen limonade gemaakt zou hebben dan was ik nu denk ik aan het eind van de voorraad gekomen. Toentertijd was het meer een citroentje met suiker. Niet te veel stilstaan, vallen en weer doorgaan maar vooral denken 'het is nu eenmaal zo'.

vandaag las ik de term rouwverweving. Het weefgetouw in Slochteren maakte overuren omdat het de tijd verdreef. Doortrappen en zorgen dat er wol gesponnen kon worden. Weeffoutjes merkte je niet eens meer op. Als het rouwkleed maar fleurig was. Het verwerken van de emoties kwam pas veel later. Soms nu nog op de meest vreemde momenten. Maar als ik nu zit te schrijven, her beleef ik dingen alsof het gisteren was. 

Ik neem nog wat limonade.