De Hoedenplank.

De Hoedenplank.

Een blik op de neerslagkaart leerde ons dat het ultieme reisdoel: Noord Vietnam er niet in zat voor dit najaars-suikerfeest-vacantietje. Gedwongen door het spaarzaam om moeten springen met vrije dagen vanwege mevrouw Lenting (we hadden al wat dagen in de zomer gebruikt en hebben nog wat nodig in december ook) en door het planning getrouwe gedrag van meneer Lenting (oktober is immers al jaren een atletiekvrije maand) kwamen we uit bij India.

Ja, ik hoor het u bijna denken: India? En ik zie een Wim T Schippersachtig hoofd met een groot vraagteken op het voorhoofd. Ja, lieve mensen India. Haal even de kaart van India voor je ziet een patatzak voor je. Net waar je meestal te hard knijpt met de middenvinger van je ongecontroleerde chocolade handje zit Goa. Dus patatzak met aan de linkerkant Pakistan en aan de bovenkant uitpuilend Nepal, China en Bhutan terwijl de mayonaise er afdruipt bij Bangladesh en Myanmar.
Zelf heb ik ook nog steeds een zeer oud beeld van Hindoestan het huidige India (zelfstandig sinds 1947). De imposante Indira Ghandi (enig kind van de eerste president van India Nehru en net als de grote Ghandi vermoord). Verder ook veel Engelse sporten als hockey en cricket. De Sikhs. En veel overstromingen (dus vlogen de Wilde – oecumenische - Ganzen weer! en weer!!) plus New Delhi, Calcutta (waar de hippie musical oh oh Calcutta weer niks mee van doen heeft maar toch voor het tijdsbeeld) en verder Bombay. Een levendig beeld maar wel met een armoedig en hongerig gezicht als Moeder Theresa zelf.
Maar we kozen voor Goa. De kleinste van de 28 deelstaten zeg maar zo groot als ons Overijssel, is ook gelijk de rijkste. Dat komt, en dat is gelijk ook het leuke aan deze bestemming voor ons, door de Portugezen. Bij de voorgaande vacanties in Zuid Afrika en Maleisië en Oman volgden we de VOC zeg maar en die stoten steeds op Britten en Portugezen. Dus zagen we steeds Europese invloeden. Nederlandse boerderijen, Engelse invloeden en Portugese namen. Maar hier heeft Portugal ruim vierenhalve eeuw de scepter gezwaaid! De Nederlanders blokkeerden twee drie keer de toegang maar zonder veel succes.

Dus toen we onze twaalf dagen ter plekke voor gingen bereiden besloten we te boeken in Panaji, de hoofdstad van Goa en op een kleine acht kilometer van Oud Goa. Een hotel in deel van de stad waar de mensen een mengeling van Portugees spreken (naast het officiële Konkani ) en waar de sfeer zeer Mediterraan doet. Huizen die zo in de Algarve zouden kunnen staan en met van die kleine kronkelstraatjes met oud Portugese namen waar geen auto’s doorpassen. Welkom in de Fountainhas. Waar ieder jaar ook carnaval is en iedereen iedereen kent of familie van elkaar is.

Door de handel; mijnen, kruiden, specerijen, (cashew)noten en vis is het een levendige stad die door de mooie stranden favoriet was bij de hippies en later de technoadepten.
Nu, zo net na de regentijd en net voor de stroom toeristen uit vooral Europa, is het heerlijk banjeren door de stad en over de markten. Overal zie je en voel je mensen. Niet zo raar want India had sinds 11 mei 2000, om 8.44 uur in de morgen, officieel één miljard inwoners. (Dat maakte de nationale commissie voor volkstelling toen bekend. Daarmee werd India toen het tweede land in de wereld – na China - waar meer dan ‘n miljard mensen woonden). Nu wonen er in die grote puntzak, het is een groot schiereiland in de Indische/Arabische Oceaan en de Golf van Bengalen: 1.129.866.154 inwoners!! Toch zien we ook veel schooiers, zwervers en bedelaars. We raken bedreven in het negeren, voorbij kijken, niet staren en onderhandelen maar geven toch ook regelmatig ons klein- of wisselgeld.

Iedere ochtend worden we wakker door de viswijven die met manden op hun hoofd langs de deuren gaan.Als je maar lang genoeg blijft liggen, gevolgd door de groetenvrouwen en de mannen met kleedjes, tapijten of bezems/borstels. Allemaal roepen ze om het hardst wat ze verkopen. De school achter ons binnenplaatsje brengt je terug in de tijd en je hoort de hele klas hardop lezen en tafels opdreunen.
We kijken onze ogen uit naar de vele tempels en plaatsen waar offers gebracht worden: Hindoeïsme, Boedisme, Islam (en de combi van deze twee) Sikhisme en dankzij de Portugezen ook het Katholicisme. De kerken lijken op theatertjes met loges en veel versieringen, met bij de ingang een club van 100 bord voor de sponsoring. Alle heiligdommen staan in de gemeenschap, de deuren open of er is een waakzame schoonmaker, en we zagen o.a. een voetbalveld voor de deur, een volleybalveld naast de trap en koeien in de tuin bij wat kerken.

Dit is wat we graag wilden een mix van cultuur en natuur. Dus heb je midden in India een zeer relaxte sfeer met veel claxons (OK Blow Horn of Blow Horn OK en zelfs Blow OK Horn staat er op veel vrachtauto’s. Ik bedenk dat het er zeker 3 x 3 oplossingen moeten zijn, ik heb er veel van gezien, de wiskundige formule is me ontschoten iets met drie tot de derde macht min 1?) en lawaai maar ook een siësta tussen 1 en 4 uur ’s middags. De Goans is een trots en rustig volkje vertelt de oom van Martin da Souza (een medewerker en collega van Diana bij Halcrow). Heel veel scooters op straat maar ook koeien die rustig overal loslopen. Als we een dagje langs de rivier lopen als we met ferry zijn overgestoken levert ons veel kijkplezier op en we vormen een attractie voor de plaatselijke jeugd. Dankzij de Limewire, de Rough Guide en Lonely Planet zijn er veel rugzaktoeristen maar die komen hier blijkbaar niet. We eten veel rijst en curry maar ook de typische Goan keuken: Feni wijn (gewoon amandellikeur uit Faro zou ik zeggen) Bebinca (‘onze’ lees Indische spekkoek) xacutti (ik zeg: saté) Sorpotel (ziet er uit als Happy-dog en smaakt ook zo met vieze worstjes). Genieten op terrasjes en verbazen ons wat zo al langs trekt. Als je dat kan zien ’s avonds want de verlichting is niet denderend en valt gemiddeld twee keer per dag wel (even) uit.
We praten ons de blaren op de tong want we raken in onze eigen gebarentaalkluwen gevangen:
Q> One port, please. A> You like one bottle (of port! GL) Diana lachend: “No, make it one glass”.
We lezen op het menu dat alle kip without boneless is! Dat is de vis, ook alle graten zitten er in. Kunnen Di en ook kluiven… LOL
Q: And….. We’d like to have two slices of toast with garlic. We krijgen en opengesneden bolletje wit (brood dat dan weer wel) met twee voeten gesnipperde knof.
En we liggen dubbel als we op een busje; Active Passive Tours, lezen.


Ik moet continu aan de hoedenplank van mijn tante denken waar aan de ene kant een gehaakt hoedje stond en aan de andere kant een hondje. In het hoedje zat een rol toiletpapier. En dat heb ik door het heerlijke gekruide eten (voor in de mond en na het slikken: brand!!) veelvuldig moeten gebruiken. Het hondje draaide de hele tijd met zijn hoofd. Dat doen de Indiërs ook. Ze kijken je niet aan maar draaien het hoofd rustig van links naar rechts en blijven glimlachen ook al moet je het tien keer herhalen en laten herhalen wat je wilt en dan nog afwachten wat je krijgt.

India, de hoedenplank van Azië.