schoolbank reunie

het voordeel van ouder worden dat er meer reunies zijn. tenminste als je er van houdt. ik wel. op afstand zeker.
dus niet direct mee doen maar wel even meedenken. alweer vier jaar geleden was ik daadwerkelijk op de bijeenkomst van een van de twee lagere scholen die ik bezocht heb. die van de eerste (christelijk nationale school slochteren) mistte ik net vanwege drukke werkzaamheden. maar die van de gereformeerde lagere school schildwolde (tegenwoordig de wiekslag genoemd) pikte ik net tussen de bedrijven door mee.
nu is er een bijeenkomst van een onderdeeltje: mijn klas zeg maar. niet helemaal juist want het zijn vooral de zesde klassers waar ik mee optrok terwijl ik zelf in klas vijf zat. waarom dat dat zo was weet ik niet, maar tijdens de schooltijd was ik meestal met een groepje wat dus een jaar ouder was.
nu heb ik een deel van die groep dus ook gesproken op de reunie vier jaar geleden. toen wist ik al een deel van de namen niet te reproduceren bij een voor mij onbekende oude kop en nu ik de foto's nog eens bekijk weer niet. gelukkig heb ik via een mailinglijst wel namen en kan ik al deducerend sommige gezichten duiden en ze zo koppelen aan de namen.
in de afgelopen dagen ben ik bezig geweest om in mijn geheugen te graven en te achterhalen wie zat nou waar in de klas naast wie en was dat een vast gegeven?
ik ben er nog niet uit. en omdat ik niet aanwezig kan zijn bij de daadwerkelijke bijeenkomst heb ik de vraag maar gesteld aan degenen die wel aanwezig zijn.
het lijkt net of die reunies die ik allemaal voorbij zie komen, en schoolbankfoto's die ik bekijk of het heel kort geleden is maar hele stukken ontbreken. informatie is gewoon zoek: weggestopt, weggezakt of gewoon weg.
toch is het vreemd dat je bepaalde geluiden, geur of uren zo op kan roepen. je doet je ogen dicht en bent zo maar jaren terug in het zelfde lokaal. toch is de omgeving niet scherp. de afgelopen dagen was ik zo maar weer op de laatste rij in klas vijf, dicht bij de tussendeur naar meester moeken en de deur naar de gang waar de bel hing.
ik kon zo opstaan om een boek de pakken uit de schoolbibliotheek die onder in de kast zat. maar wie er naast me zat? of voor me? ik weet het niet.
nu de scholen weer beginnen zou ik die brugpiepers willen zeggen: bewaar je herinneringen. daar heb je later geen spijt van. want er komt een tijd dat je die reunies gewoon leuk gaat vinden.
oh ja. ik lees ook wel die schoolbeoordelingen achteraf. beetje laf over het algemeen. met de kennis van nu de ervaring van toen beoordelen.