B.M.W.

(c)GL2010 gerard lenting house behind Recife track.

Ik had een bad murphy weekend. Zo’n weekend waarin alles fout gaat wat maar fout kan gaan. Dat is des te erger als je je op zo’n weekend hebt verheugd. Tsja. Het zat er niet in. Murphy’s law begon al voor het goed en wel begonnen was. Ik kreeg op het laatste moment mijn reisschema en kon me dus niet echt goed meer orienteren op de trip. Ik zoek altijd even wat uit over bezienswaardigheden, het weer en de lokale uitjes. Nu dus bijna blanco naar het noord-noordwesten van Brazilie. Aangekomen in het hotel stond mijn naam niet op de lijst, was er ook onduidelijkheid over de kamers voor de federaties en de confederatie.Dus samen op een kamer met een atleet van het NTC Uberlandia. Het eten was niet best en buiten het weer ook niet dus vroeg naar bed. Niet heel veel later bonken op de deur. Een grote kerel melde zich om ook op onze kamer te slapen. Hij zette zijn tas neer en vertrok. Wij probeerden verder te slapen. Even later haalde hij zijn tas op en kwam niet meer terug bleek later. Niet heel veel later want toen werd er gebeld dat er twee jongens voor de deur stonden. Zij bleven slapen. Het was een groot misverstand en werd opgelost door mij naar een andere kamer te laten verhuizen. Daar sliep ik alleen. Dat was het enige voordeel. Geen AC, een kapotte en een gamele stoel, een lekkende ijskast en geen internet nog telefoon. Tijdens verbouwingswerkzaamheden was er een kable stuk getrokken.
Het weer in Recife was ook flink ruk. Regenbuien volgden elkaar in rap tempo op en het waaide stevig. Tussend oor scheen de zon onbarmhartig zodat het flink smeren was met zonnebrand die dan even later weer wegspoelde. Toen ik op de tweede dag na het lunchen terug wilde naar de baan was het weer net even opgeklaard. Ik liep richting het trottoir toen ik uit gleed en achterover smakte. Dankzij mijn korte judoverleden sloeg mijn hoofd niet op de tegels en brak ik geen pols. De tegels waren niet echt anti slip zeg maar. Toch raar in een omgeving waar jaarlijks veel millimeters regen vallen.
Weinig te doen in het hotel, buiten storm en regen dus maar weer vroeg naar bed. Maar niet veel later gewekt door het zoemen van een mug. Net weer in slaap wakker gemaakt door een dreunende disco. Ramen helemaal dicht geen echte optie, want geen airco en de muggen waren toch al binnen.
De volgende ochtend maar de computer aan kijken of er nu wel internet was. Helaas viel de stroom uit en was mijn batterij geheel leeg. Scherm op zwart een onverwachte onderbreking. Bij het opnieuw starten dus een reparatiescherm ik klikte slaapdronken op verder en verder en zag opeens een heel onbekend scherm en de mededeling dat er iets werd weggeschreven en..............sssssssTOPPPP. Dus ook de computer had het opgegeven. Ondetussen, want geen internet, had ik mijn boek al uit en net alle bestanden geschoond op de compu en wat artikeltjes gecorrigeerd. Niks te doen dus. Ook de wedstrijd was zeer matig. Geen talent gezien.
Op zondagmiddag nog even naar wat toeristische trekpleister maar dat was met de regen ook geen pretje. Maandagochtend bij het uitchecken moest ik ook nog betalen voor een aantal mislukte telefoontjes en wat drinken. Omdat ik niet bereikbaar was geweest gedurende twee van de vier dagen had ik ook geen contact meer gehad met mevrouw Lenting. Die liep ik dus mis toen ik eindelijk in Uberlandia terug was: zij op het vliegveld en ik was al in het hotel.
Een onvergetelijke Bad Murphys Law Weekend.