Frikandel

De populariteit van de frikandel in Nederland is ongekend: jaarlijks worden zo’n 600 miljoen frikandellen geproduceerd waarvan het merendeel in Nederland wordt genuttigd. Dat is dan ook de reden dat het Vara consumentenprogramma Kassa deze oersnack uitgebreid door een panel heeft laten testen. De frikandel van Mora kwam daarbij als beste uit de test. De frikandel is voldoende pittig, heeft een goede smaakbalans en de juiste kleur.

bron de T.

Feijoada is een stoofpot van bonen en verschillende soorten vlees. Het is één van de meest typische Braziliaanse gerechten die er zijn. De belangrijkste ingrediënten zijn zwarte bonen en varkensvlees. Elke staat heeft wel zijn eigen variant.
http://pt.wikipedia.org/wiki/Feijoada

Daar moest ik aan denken maar afgelopen week heb ik jammer genoeg dit gerecht gemist op de SESI. Waar het niet iedere week op het menu staat, want het is een zwaar te verteren gewicht. Er zit ook worst in. Dus toen ik over de frikandel las liep het water me gelijk door de mond. Een echte frikandel! Dat is een tijd geleden. Er was een tijd dat ik minimaal 1x per week eentje nuttigde. En er was nog al wat verschil in de kwaliteit en smaak. Een hele slechte was die van de Edah, een redelijke van de diepvriesboer die langs de deur kwam. Maar de lekkerste was van een merk welke ik vergeten ben. Volgens mij: Beckers. Mona bestond nog niet. Ook de variant grove frikandel niet.
Geschiedenis.

De commerciële frikandel werd in 1954 gelanceerd in de Nederlandse stad Dordrecht. Slagersknecht Gerrit de Vries maakte gehaktballen die hij aan de horeca verkocht. Door een wijziging in de Warenwet moest hij zijn product, dat in de smaak viel bij zijn klanten, veranderen. Zijn oplossing was de vorm maar niet het recept te wijzigen: van de bal maakte hij een worst. De naam voor zijn product werd hem door een vrouwelijke snackbarhouder van Duitse afkomst ingefluisterd: daar bestond de Frikadelle, een platte gehaktbal. De Vries nam die naam over

. bron: wiki

De zoon van De Vries geeft toe dat Jan Bekkers (die zijn naam liet wijzigen in Jan Beckers om vóór zijn concurrent en neef in het telefoonboek vermeld te staan) van de gelijknamige snackfabriek uit het Noord-Brabantse Deurne de frikandel vijf jaar later vervolmaakt heeft. Hij vond zijn inspiratie bij de Amerikanen, waar de snackcultuur in opmars was, en maakte van de frikandel een glad exemplaar van fijngemalen vlees. De naam werd niet gedeponeerd; De Vries deed dat wel voor zijn Mexicano. In 2009 claimde snackfabrikant Beckers dan ook dat de frikandel op dat moment zijn 50ste verjaardag vierde


Iedere zaterdag als we met het melkwagentje de K. ter Laan straat inreden kwam op hetzelfde moment, of net iets later, van de andere kant een snackwagen de straat in. Melkboer Zijl en zijn twee zaterdaghulpen kochten dan steevast 6 friknadellen. Waarna we de scherpe smaak wegspoelden met een drankje uit de eigen voorraad.
Ook thuis regelmatig een makkelijke eetdag: frites met iets er bij.
Later op de redactie van het HD stond dit op het menu. Of het nu van Fons Hoff of broodje Chef kwam maakte niet. De smaak wel. Je wist nooit welk merk het was en soms warenn de smaakversterkers zo sterk dat je het vlees niet proefde.
Natuurlijk was er altijd het gerucht dat er afvalvlees verwerkt was. Dat Renze de Vries (de varkensboer en geldschieter van FC Groningen) dik verdiende aan de frikandel. Later las ik dat ook vaak paardenvlees verwerkt werd. Ach, bij mij in de Leidsebuurt verkocht Dirk van Dansik de lekkerste paardenworst (ook voor heerlijke snertpaketten). En als er vroeger geslacht werd dan ging er ook niks verloren: de kippehals en kop voor bouillon, ingewanden en hersenen voor de hoofdkaas en net als in de feijoada oren, staart en poten in de snert of bonensoep.
Wat maakt een friknadel nou zo lekker. De structuur is belangrijk, de buitenkant moet hard zijn, de binnenkant stevig, een vlezige smaak met een pittige nasmaak.
Heerlijk.
Volgende keer in Nederland maar eens een Mora frikandel proeven.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Frikandel
http://www.beckers.nl/