jongensboek

Ik waan me af en toe in een jongensboek.
Zo'n spannend boek waar je dan afentoe bij dacht: hoe kan het? Of, dat zou ik ook wel eens mee willen maken.
Of als je in de atlas keek en las over verschillende klimaten, golfstroom en andere vegetatie. Nog steeds kijk ik mijn ogen uit hier in Brazilie en verwonderde me gisteren over een enorme tropische regenbui. Opeens is een weggetje een kolkende rivier en is het na een paar uur toch al weer opgedroogd en zijn alleen de moddersporen nog op het wegdek.
Zo kon ik me toen niet voorstellen dat er mensen in een hotel woonden. Dat deden bepaalde figuren uit de high society of filmsterren. Maar ongelooflijk en toch waar, gisteren had ik mijn jubileum in hotel Porto Bello: een (1) jaar.
Maar ook nu weer net als in Qatar een vergadering met diverse coaches die in een voor hun vreemde taal moeten communiceren en waar dan iets wordt afgesproken wat direct met de voeten getreden wordt en een enorme chaos oplevert. blijkt dat vetrektijden van de bus en aanvangstijden van de training door elkaar zijn gehaald door de engels, spaans, portugese verhaspelingen.
Vanavond wilden we nog snel even naar de supermarkt. Bij binnenkomst konden we bijna direct rechtsomkeert maken. Mevrouw Lenting kon haar wijn en ik mijn bier op de buik schrijven. Enorme rijen voor alle kassa's. De reden was simpel: het was de eerste van de maand. Dus hele volle karren en soms met voor ons vreemde dingen: autobanden bijvoorbeeld maar ja het geld is binnen en kan maar een keer worden uitgegeven.
Ik blijf nog maar even bladeren in dit jongensboek.