Jan Potma = DEM
IM Jan Potma.
Jan Potma had een timmermansoog.
Maar hij gebruikte het veel meer buiten zijn werk om: voor een kritische blik bij financien en ranglijsten. Vooral bij DEM Beverwijk, maar ook in het district West 1 en de Unieraad van de KNAU. Voor getallen en grafieken over atletiek moest je bij Jan Potma zijn.
De eerste keer dat ik met Jan Potma van doen had was tijdens de specialisatie atletiek op het CIOS. Jan kwam in de wintertijd een cursus jureren geven. De cursus jury algemeen op de Potma manier. “Kijk, sommige dingen moet je ongeveer weten, die zoek je dan op dat boekje. Andere dingen moet je gewoon weten. Punt. De rest doe je op je boerenverstand”. Als voorbeeld kwam hij met de horden. “De start naar de eerste horde is ongeveer 13meter70, er staan tien op een rij met als hoogte 1.m07cm en met 9.14m er tussen dan kun je op je klompen wel aanvoelen, dat er nog ongeveer 14 meter over is tot de finish”, aldus onze cursusleider. Zo leerde ik Jan ook kennen als wedstrijdleider in die tijd. Nooit problemen altijd een oplossing. Nooit uit het boekje trouwens.
Aan het eind van dat jaar haalde hij me als stagiair bij DEM Beverwijk binnen waar ik aan de hand van Ton Pallesen training bij de C-jeugd mocht verzorgen. Ton en Jan waren zo ongeveer dag en nacht bij DEM. En na het stage jaar mocht ik blijven en de meiden C blijven trainen. Jan was toen ook penningmeester dus hij regelde mijn salaris. Dat het ook direct heibel in de tent gaf was hem worst. Ik was immers een professionele kracht was zijn redenatie. Als broekie van net eenentwintig durfe ik slechts te knikken. Ik liep stage bij Jan toen ik een eindwerkstuk moest maken voor STKA. Jan stuurde me op pad om de recreatiesport bij de atletiekverenigingen in Noord Holland/Utrecht in kaart te brengen. Hij voorzag dat dit, loopgroepen met name, in de toekomst een belangrijke bron van inkomsten zou worden. Toen alleen nog veel wilde lopers en grote groepen trimmers bij bijvoorbeeld GAC Hilversum. Hoe juist is die inschatting wel niet geweest. Geen atltiekvereniging kan nu zonder loopgroepen en recreatieve atletiekbeoefening.
Toen Jan me samen met Ronald Vetter bij District 1 aanstelde als districtstrainer deed hij dat met een hamerslag: “eh Gerrad(hij sprak mijn naam consequent zo uit en keek dan even over zijn bril heen in mijn richting),” als jij dan wat leuks doet met die meisjes, iets met springen ofzo, lijkt je dat wat? Mooi dat is dan geregeld” om in een moeite door zijn zoon te sommeren voor ons wat drinken inteschenken. Want de vergaderingen waren altijd bij hem thuis aan de Hoflanderweg.
Terzijde lees ook:
http://gerardlenting.blogspot.com/2007_01_01_archive.html
Als Jan er voor ging zitten, zijn bril eens verschoof, een pen tussen zijn vingers liet rollen, dan wist je er komt wat. Meestal snoof hij dan eerst wat lucht hard door zijn neus, haalde een hand door zijn haar en keek je dringend aan om van wal te steken met een betoog waar geen speld, maar ook geen woord, tussen te krijgen was, waardoor het lang duurde. Maar zo kreeg hij wel de districtstrainingen van de grond omdat hij daar in geloofde. “Als we op de KNAU moeten gaan zitten wachten dan kunnen we beter stoppen, dus dat doen we niet. We gaan het anders doen”.
Ik kwam Jan later nog vaak tegen. Hij was inmiddels als weer betrokken geweest bij van alles en nog wat toen DEM de nieuwe accommodatie betrok en niets meer herinnerde aan de bobbels op de baan, het verhoogde middenveld, de lelijke kantine en de donkere voetbaltribune. Jan Potma was al ere-voorzitter. Voor zijn verdiensten voor de atletiek vereniging DEM en al zijn werk voor het district west 1 zou een koninklijke onderscheiding op zijn plaats zijn geweest. Jan had dat niet nodig. Die ging gewoon door met lijsten maken.
Jan wordt deze week begraven op Duinrust. Ik blijven hem herinneren als de bevlogen man die een cursus gaf op de Duinlust-weg in Overveen op een donkere winterdag.
Jan Potma had een timmermansoog.
Maar hij gebruikte het veel meer buiten zijn werk om: voor een kritische blik bij financien en ranglijsten. Vooral bij DEM Beverwijk, maar ook in het district West 1 en de Unieraad van de KNAU. Voor getallen en grafieken over atletiek moest je bij Jan Potma zijn.
De eerste keer dat ik met Jan Potma van doen had was tijdens de specialisatie atletiek op het CIOS. Jan kwam in de wintertijd een cursus jureren geven. De cursus jury algemeen op de Potma manier. “Kijk, sommige dingen moet je ongeveer weten, die zoek je dan op dat boekje. Andere dingen moet je gewoon weten. Punt. De rest doe je op je boerenverstand”. Als voorbeeld kwam hij met de horden. “De start naar de eerste horde is ongeveer 13meter70, er staan tien op een rij met als hoogte 1.m07cm en met 9.14m er tussen dan kun je op je klompen wel aanvoelen, dat er nog ongeveer 14 meter over is tot de finish”, aldus onze cursusleider. Zo leerde ik Jan ook kennen als wedstrijdleider in die tijd. Nooit problemen altijd een oplossing. Nooit uit het boekje trouwens.
Aan het eind van dat jaar haalde hij me als stagiair bij DEM Beverwijk binnen waar ik aan de hand van Ton Pallesen training bij de C-jeugd mocht verzorgen. Ton en Jan waren zo ongeveer dag en nacht bij DEM. En na het stage jaar mocht ik blijven en de meiden C blijven trainen. Jan was toen ook penningmeester dus hij regelde mijn salaris. Dat het ook direct heibel in de tent gaf was hem worst. Ik was immers een professionele kracht was zijn redenatie. Als broekie van net eenentwintig durfe ik slechts te knikken. Ik liep stage bij Jan toen ik een eindwerkstuk moest maken voor STKA. Jan stuurde me op pad om de recreatiesport bij de atletiekverenigingen in Noord Holland/Utrecht in kaart te brengen. Hij voorzag dat dit, loopgroepen met name, in de toekomst een belangrijke bron van inkomsten zou worden. Toen alleen nog veel wilde lopers en grote groepen trimmers bij bijvoorbeeld GAC Hilversum. Hoe juist is die inschatting wel niet geweest. Geen atltiekvereniging kan nu zonder loopgroepen en recreatieve atletiekbeoefening.
Toen Jan me samen met Ronald Vetter bij District 1 aanstelde als districtstrainer deed hij dat met een hamerslag: “eh Gerrad(hij sprak mijn naam consequent zo uit en keek dan even over zijn bril heen in mijn richting),” als jij dan wat leuks doet met die meisjes, iets met springen ofzo, lijkt je dat wat? Mooi dat is dan geregeld” om in een moeite door zijn zoon te sommeren voor ons wat drinken inteschenken. Want de vergaderingen waren altijd bij hem thuis aan de Hoflanderweg.
Terzijde lees ook:
http://gerardlenting.blogspot.com/2007_01_01_archive.html
Als Jan er voor ging zitten, zijn bril eens verschoof, een pen tussen zijn vingers liet rollen, dan wist je er komt wat. Meestal snoof hij dan eerst wat lucht hard door zijn neus, haalde een hand door zijn haar en keek je dringend aan om van wal te steken met een betoog waar geen speld, maar ook geen woord, tussen te krijgen was, waardoor het lang duurde. Maar zo kreeg hij wel de districtstrainingen van de grond omdat hij daar in geloofde. “Als we op de KNAU moeten gaan zitten wachten dan kunnen we beter stoppen, dus dat doen we niet. We gaan het anders doen”.
Ik kwam Jan later nog vaak tegen. Hij was inmiddels als weer betrokken geweest bij van alles en nog wat toen DEM de nieuwe accommodatie betrok en niets meer herinnerde aan de bobbels op de baan, het verhoogde middenveld, de lelijke kantine en de donkere voetbaltribune. Jan Potma was al ere-voorzitter. Voor zijn verdiensten voor de atletiek vereniging DEM en al zijn werk voor het district west 1 zou een koninklijke onderscheiding op zijn plaats zijn geweest. Jan had dat niet nodig. Die ging gewoon door met lijsten maken.
Jan wordt deze week begraven op Duinrust. Ik blijven hem herinneren als de bevlogen man die een cursus gaf op de Duinlust-weg in Overveen op een donkere winterdag.
Comments