sao paulo atletiek festival

Alles is hier rustig aan. Maar als je vroeg opstaat en dan sta je drie kwartier voor piet snot te wachten dan ben ik niet meer echt rustig. Dat kalmeert wel weer, want je moet per slot van rekening nog bijna 400 kilometer in de bus zitten. Geen luxe touringcar maar gewoon een bus van de gemeentelijke dienst voor sport en recreatie. Die zijn ook verantwoordelijk voor het centro olympico in Sertaozinho.
Rustig blijven want het is een hele zit. Ook in het stadion gaat het niet echt snel. Zeker niet als er van de geplande vijf series er niet een vol zit en er twee series worden gelopen met slechts drie of twee loopsters. Het schiet ook niet op als het een twintig minuten duurt voor er een tweede lat is bij het polsstokspringen omdat de eerste lat doormidden is gesprongen. Of wat te denken van het nameten van de werpsector, na het inwerpen van de tienkampers, terwijl er in dezelfde ring al wedstrijden zijn geweest voor mannen en vrouwen.
Soms gaat het even wat sneller omdat het moet. Startschot voor de steeple klinkt maar de balk van de waterbak staat nog op vrouwenhoogte. Dus paniek in de tent. Snel handelen moet.
Als we zondagavond na het eten wegrijden is het inmiddels al flink donker en laat. Nu nog eerst de stad uit zien te komen en dat is filerijden geblazen en dan door naar S. Om twaalf uur zijn we terug bij het hotel.
Wel snelle sprints, verre sprongen en goed loopwerk gezien. Maar voor de meerkamp viel het wat tegen. Zowel bij de mannen als de vrouwen. Toch zal ik het met beide winnaar moeten zien te doen de komende tijd. Dus die 5500 en 7700 is een begin. Rustig aan maar weer.

Comments

Popular Posts