Op de fiets naar Slochteren
foto: de juffertoren van Schildwolde gezien van de Bredelaan ter hoogte van de Kromte.Op fietse ( met dank aan skik http://www.skik.nl/txt.html)
wel döt mie wat, wel döt mie wat
wel döt mie wat, wel döt mie wat
wel döt mie wat vandaog
'k heb band’n vol met wind
'k heb band’n vol met wind
nee ‘k heb ja niks te klaog’n
wel döt mie wat, wel döt mie wat
wel döt mie wat vandaog
'k zol haost zeg’n, jao ‘t mag wel zo.
(en dat komt er een vrolijk fluitje, in mijn idee dan, in de praktijk is mijn fluiten niet om aan te horen)
Ik stap op –fluit in gedachten het vrolijke refreintje van ‘Op fietse’ - bij het Paterswoldse meer en ga de onder de A28 door richting Haren. Vooraf had ik bedacht dat het een ‘beetje-terug-in-de-tijd-tochtje’ zou moeten worden. Daarvoor moet ik via Waterhuizen, omweggetje door Westerbroek dan door naar richting Harkstede. Overal zie ik nieuwe fietspaden, weggetjes en natuurlijk de foeilelijke A7. Snel passeer ik deze autoweg die ik pas in Slochteren weer terug zie als een afgeleide weg: de E22.
Slingerend tussen groen van bosjes, bomen en weilanden kom ik in Harkstede langs het oude kerkje, kom in Scharmer het uitgangscentrum uit mijn tienerjaren, het voormalige Skopje, Two Brothers tegen en buig dan af naar Woudbloem (dit is waar ik me op verheug: de terugweg van Skopje was meestal op zaterdagavond tegen de klok van twaalf en menig keer vol van fantasie en wodka jus. Te laat komen geen optie want de sanctie was dan volgende keer niet...).
In de verte zie ik met moeite de Slochtertoren. Waar is de vlakte, waar zijn de uitgestrekte akkers, waar de lange strepen en vakken van de percelen? Opnieuw veel verharde wegen in door ruiverkaveling herschapen landschap. Ook veel gecreerde natuurplekken. Ondergelopen land, verwilderde weilanden en veel bomen. Ik maak wat foto’s. Geniet van de luchten en trap langzaam, prent ik mezelf steeds in. Zuig de indrukken op en vergelijk met de herrinering. Het is inspannend, vermoeiend ook en een zeurende hoofdpijn nestelt zich voor in mijn hoofd.
Wie woonde waar en waar ging we (waarom?) en bij wie op visite? Ik kom er vaak niet uit. De Slochter Ae met in de verte het kerkje van Schoaphok (Schaaphok). De oude aardappelfabriek en het rijtje huizen aan de andere kant van de brug bij Woudbloem. Ik drijf met de wind mee en zie de streep van de weg langs het Slochterdiep in de verte liggen achter de waterpartijen. De weg door 't Heulaand (Hooiland) naar Swaartdam (de Zwarte Dam). In mijn gedachten nog steeds een breed zandpad en een oud bruggetje maar al jaren een rechte asfaltstrip met een vaste dam over het water.
De Kromte ligt met veel bossages op de slinger in de weg (als ik me herinner dat de familie Homan in het huisje woonde waar ik een kilometer of wat terug langs reed) waar ik in de verte het huis op Denemarken 12 ontwaar. Het huis van de familie Holthuis. De linden moeten geknot denk ik ze nemen het zicht weg op de laag achter de dijk gelegen kleine boerderij.
Op de kruising aangkomen met van de Bredelaan en de Groene Dijk zie ik de vuilstort niet meer bestaat, maar aan de andere kant staat de molen er nog steeds. Ik hoor de auto’s zoeven en zie de zeer oude torenspits van Slochteren. Al meer dan 700 jaar een blikvanger. Ik wijk nu af van de zaterdagavondroute. Want rechtdoor richting ouderlijk huis via de Zuiderweg gaat niet meer en ook de latere weg rechtdoor naar mijn oom en tante op de Hoofdweg hoek Bredelaan is verspert door de snelweg.
Als ik de Frayelemamolen zie denk ik weer even terug aan begin jaren zeventig toen een zware storm bomen ontwortelde in het Slochterbos (oa. de Dikke boom) en ook deze molen vernielde. Toch maar even naar de Schildwolderdijk doorrijden om te kijken bij het oude huis van mijn grootouders. Het ligt nu ingesloten in bomen die de oprukkende nieuwbouw afschernen van dit kleine boerderijtje die met kont naar de dijk staat. Zo doende keek je vanuit de voorkamer naar Slochteren richting de oude landbouwschool en het Olderloug. Ik besluit om door het kleine bos te fietsen. Sta even stil op de zichtas van de borg en ga over een bruggetje (nieuw) naar het smalle paadje langs het huisje van Lenting. Dit paadje loopt langs een open plek waar we regelmatig voetbalden, vlak bij de boerderij van de familie de Haan. Het plekje is veel kleiner dan ik dacht maar is verder niks verandert. De voorkant van de boerderij ook niet. Als vanouds maak ik even vaart langs de modderpolen om de Noorderweg op de komen. Het oude dok van de gemeentewerken ligt er vertrouwd bij net als de klapbrug. Nu moet ik klauteren om over de weg te komen die hier vlak achter mijn ouderlijk huis langs ik komen liggen. Zeg maar op de oude dijk van het voormalig Woltjerspoor.
Wie woonde waar ook al weer? Veel namen zijn me ontschoten en ik maak foto’s van de buurt en neem me voor uit te zoeken wie waar woonde en wat ze deden rond 1970.
Een bezoekje aan Lukas en Lilian onderbreekt mijn tocht. ’s Middags ga ik verder via Froombosch-Sappemeer- Hoogezand-Kropswolde-De Groeve- Zuidlaren-Midlaren weer terug naar Haren.
Lekker op de fiets terug naar het vakantiehuis. Vol herinnering, beetje melangoliek.
Joa het mag wel zo.
Slingerend tussen groen van bosjes, bomen en weilanden kom ik in Harkstede langs het oude kerkje, kom in Scharmer het uitgangscentrum uit mijn tienerjaren, het voormalige Skopje, Two Brothers tegen en buig dan af naar Woudbloem (dit is waar ik me op verheug: de terugweg van Skopje was meestal op zaterdagavond tegen de klok van twaalf en menig keer vol van fantasie en wodka jus. Te laat komen geen optie want de sanctie was dan volgende keer niet...).
In de verte zie ik met moeite de Slochtertoren. Waar is de vlakte, waar zijn de uitgestrekte akkers, waar de lange strepen en vakken van de percelen? Opnieuw veel verharde wegen in door ruiverkaveling herschapen landschap. Ook veel gecreerde natuurplekken. Ondergelopen land, verwilderde weilanden en veel bomen. Ik maak wat foto’s. Geniet van de luchten en trap langzaam, prent ik mezelf steeds in. Zuig de indrukken op en vergelijk met de herrinering. Het is inspannend, vermoeiend ook en een zeurende hoofdpijn nestelt zich voor in mijn hoofd.
Wie woonde waar en waar ging we (waarom?) en bij wie op visite? Ik kom er vaak niet uit. De Slochter Ae met in de verte het kerkje van Schoaphok (Schaaphok). De oude aardappelfabriek en het rijtje huizen aan de andere kant van de brug bij Woudbloem. Ik drijf met de wind mee en zie de streep van de weg langs het Slochterdiep in de verte liggen achter de waterpartijen. De weg door 't Heulaand (Hooiland) naar Swaartdam (de Zwarte Dam). In mijn gedachten nog steeds een breed zandpad en een oud bruggetje maar al jaren een rechte asfaltstrip met een vaste dam over het water.
De Kromte ligt met veel bossages op de slinger in de weg (als ik me herinner dat de familie Homan in het huisje woonde waar ik een kilometer of wat terug langs reed) waar ik in de verte het huis op Denemarken 12 ontwaar. Het huis van de familie Holthuis. De linden moeten geknot denk ik ze nemen het zicht weg op de laag achter de dijk gelegen kleine boerderij.
Op de kruising aangkomen met van de Bredelaan en de Groene Dijk zie ik de vuilstort niet meer bestaat, maar aan de andere kant staat de molen er nog steeds. Ik hoor de auto’s zoeven en zie de zeer oude torenspits van Slochteren. Al meer dan 700 jaar een blikvanger. Ik wijk nu af van de zaterdagavondroute. Want rechtdoor richting ouderlijk huis via de Zuiderweg gaat niet meer en ook de latere weg rechtdoor naar mijn oom en tante op de Hoofdweg hoek Bredelaan is verspert door de snelweg.
Als ik de Frayelemamolen zie denk ik weer even terug aan begin jaren zeventig toen een zware storm bomen ontwortelde in het Slochterbos (oa. de Dikke boom) en ook deze molen vernielde. Toch maar even naar de Schildwolderdijk doorrijden om te kijken bij het oude huis van mijn grootouders. Het ligt nu ingesloten in bomen die de oprukkende nieuwbouw afschernen van dit kleine boerderijtje die met kont naar de dijk staat. Zo doende keek je vanuit de voorkamer naar Slochteren richting de oude landbouwschool en het Olderloug. Ik besluit om door het kleine bos te fietsen. Sta even stil op de zichtas van de borg en ga over een bruggetje (nieuw) naar het smalle paadje langs het huisje van Lenting. Dit paadje loopt langs een open plek waar we regelmatig voetbalden, vlak bij de boerderij van de familie de Haan. Het plekje is veel kleiner dan ik dacht maar is verder niks verandert. De voorkant van de boerderij ook niet. Als vanouds maak ik even vaart langs de modderpolen om de Noorderweg op de komen. Het oude dok van de gemeentewerken ligt er vertrouwd bij net als de klapbrug. Nu moet ik klauteren om over de weg te komen die hier vlak achter mijn ouderlijk huis langs ik komen liggen. Zeg maar op de oude dijk van het voormalig Woltjerspoor.
Wie woonde waar ook al weer? Veel namen zijn me ontschoten en ik maak foto’s van de buurt en neem me voor uit te zoeken wie waar woonde en wat ze deden rond 1970.
Een bezoekje aan Lukas en Lilian onderbreekt mijn tocht. ’s Middags ga ik verder via Froombosch-Sappemeer- Hoogezand-Kropswolde-De Groeve- Zuidlaren-Midlaren weer terug naar Haren.
Lekker op de fiets terug naar het vakantiehuis. Vol herinnering, beetje melangoliek.
Joa het mag wel zo.
Comments