visite
Nederlanders gaan veel minder vaak bij elkaar op visite dan dertig jaar geleden. In 1975 besteedde de gemiddelde Nederlander nog 8,4 uur per week aan visite, maar in 2005 was dat nog maar 5,6 uur. Vooral jongeren en hoger opgeleiden zijn elkaar vaker buiten de deur gaan opzoeken, maar niet voor het traditionele kopje koffie en een glaasje bij de ander thuis.
Dat blijkt dus uit een onderzoekje van “vrijetijdswetenschapper” Erik van Ingen (Universiteit Tilburg). Vervolgens zegt Van Ingen dat mensen hun vrije tijd wel vaker in informele groepen door brengen. Ze sporten samen of bezoeken samen een restaurant, café of bioscoop. Dat ze daarbij vooral op zich zelf zijn al dan niet met ipod/blackberry of Iphone zegt hij er niet bij.
Volgens Van Ingen klopt de vaak gehoorde (veronder) stelling dat Nederlanders geen zin meer hebben om tijd te steken in het verenigingsleven of in vrijwilligerswerk niet. Daar gaat weer een kenmerkend deel van de Nederlandse samenleving. Waarin zulke zaken heel veel vernaert is in de afgelopen dertig jaar. Zo hebben steeds minder mensen zin om de organisatorische en vrijwillige taken op zich te nemen. Binnen de sportvereniging wordt geprobeerd met vereningingsmangers en professionele kinderopvang het tij te keren. Lukt niet volgens van Ingen. Het is volgens de wetenschapper een feit dat de ontkerkelijking voor een terugloop in het vrijwilligerswerk heeft gezorgd!
Het geschetste beeld is onthutsend. En ook wel confronterend: Wat doe ik zelf? Mede door het verblijf in het buitenland merk je sommige zaken meer op. In de afgelopen jaren is dit tijdens de bezoeken wel duidelijk geworden. In die periodes hebben we wel een hogere score aan visites gehaald trouwens. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Ver van te voren moet je zaken regelen anders is er niemand thuis. Nu is het in mijn kennisenkring wel zo dat er heel veel vrijwilligerswerk wordt verzet. Maar dat komt misschien door de kerkelijke achtergrond van de meeste. Dus het lijkt of we minder tijd voor elkaar hebben. Toch zijn de contacten van mevrouw Lenting en mezelf intensiever geworden. Ik ben me meer bewust hoe belangrijk de bezoeken/visites en samenkomsten zijn. Gelukkig gaat het in Groningen ook gepaard met veel koffie en koek/cake/taart al dan niet zelf gebakken. Ik kijk al weer uit naar de volgende keer. (een planning is al in de maak want er zitten nogal wat feestdagen/zondagen en vrije dagen in de periode rond kerst en oud en nieuw, dus overleg is nodig en we willen altijd meer dan wat in de korte tijd kan/past) .
terzijde:
hier in brazilie zijn bijeenkomsten vaak spontaan, niet tijdgebonden (komen en gaan) en is er meestal eten in overvloed.
Dat blijkt dus uit een onderzoekje van “vrijetijdswetenschapper” Erik van Ingen (Universiteit Tilburg). Vervolgens zegt Van Ingen dat mensen hun vrije tijd wel vaker in informele groepen door brengen. Ze sporten samen of bezoeken samen een restaurant, café of bioscoop. Dat ze daarbij vooral op zich zelf zijn al dan niet met ipod/blackberry of Iphone zegt hij er niet bij.
Volgens Van Ingen klopt de vaak gehoorde (veronder) stelling dat Nederlanders geen zin meer hebben om tijd te steken in het verenigingsleven of in vrijwilligerswerk niet. Daar gaat weer een kenmerkend deel van de Nederlandse samenleving. Waarin zulke zaken heel veel vernaert is in de afgelopen dertig jaar. Zo hebben steeds minder mensen zin om de organisatorische en vrijwillige taken op zich te nemen. Binnen de sportvereniging wordt geprobeerd met vereningingsmangers en professionele kinderopvang het tij te keren. Lukt niet volgens van Ingen. Het is volgens de wetenschapper een feit dat de ontkerkelijking voor een terugloop in het vrijwilligerswerk heeft gezorgd!
Het geschetste beeld is onthutsend. En ook wel confronterend: Wat doe ik zelf? Mede door het verblijf in het buitenland merk je sommige zaken meer op. In de afgelopen jaren is dit tijdens de bezoeken wel duidelijk geworden. In die periodes hebben we wel een hogere score aan visites gehaald trouwens. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Ver van te voren moet je zaken regelen anders is er niemand thuis. Nu is het in mijn kennisenkring wel zo dat er heel veel vrijwilligerswerk wordt verzet. Maar dat komt misschien door de kerkelijke achtergrond van de meeste. Dus het lijkt of we minder tijd voor elkaar hebben. Toch zijn de contacten van mevrouw Lenting en mezelf intensiever geworden. Ik ben me meer bewust hoe belangrijk de bezoeken/visites en samenkomsten zijn. Gelukkig gaat het in Groningen ook gepaard met veel koffie en koek/cake/taart al dan niet zelf gebakken. Ik kijk al weer uit naar de volgende keer. (een planning is al in de maak want er zitten nogal wat feestdagen/zondagen en vrije dagen in de periode rond kerst en oud en nieuw, dus overleg is nodig en we willen altijd meer dan wat in de korte tijd kan/past) .
terzijde:
hier in brazilie zijn bijeenkomsten vaak spontaan, niet tijdgebonden (komen en gaan) en is er meestal eten in overvloed.
Comments