Goodbye-willem-blues
Willem stopt met het café. Er komt een nieuwe uitbater en een nieuwe naam. Toch stopt Willem niet helemaal. Hij blijft de muziek doen. Dus op vrijdag, het podium, en op zondag een bandje.
Vorige week zag ik dat afscheid aangekondigd op een affiche. En ook dat er een afscheidsconcert was. Diverse muzikanten traden op voor hun favoriete barman en dat deden dat voor het plezier en zonder vergoeding.
Dus ik ging deze keer niet op zondagmiddag naar een bandje kijken in café Koster maar op vrijdagavond waar om eight o’clock sharp the Bips aftrapten.
Hoewel de man met het lange stro blonde haar op een krukje achteraf zat trok hij ook nu de aandacht, zoals altijd. Van half op zij lijkt het net een vrouw. Afentoe mee tokkelen en dan even een koortje als Popko de microfoon voor zijn gezicht hield. Het was gouwe ouwe pur sang. Maar dan wel zang met een afgeknepen geluid, zonder de hoge tonen. Het feest der herkenning was er niet minder om. Ook niet als een slot akkoord werd gemist. Marinus op gitaar ergerde zich dan wel maar de toetsen zetten alweer een nieuw oude rock klassieker in. Nog nooit zag ik zoveel wapperende bakkebaarden en oude koppen heen en weer deinen. Zeg maar de goodbye Willem blues....
Vorige week zag ik dat afscheid aangekondigd op een affiche. En ook dat er een afscheidsconcert was. Diverse muzikanten traden op voor hun favoriete barman en dat deden dat voor het plezier en zonder vergoeding.
Dus ik ging deze keer niet op zondagmiddag naar een bandje kijken in café Koster maar op vrijdagavond waar om eight o’clock sharp the Bips aftrapten.
Hoewel de man met het lange stro blonde haar op een krukje achteraf zat trok hij ook nu de aandacht, zoals altijd. Van half op zij lijkt het net een vrouw. Afentoe mee tokkelen en dan even een koortje als Popko de microfoon voor zijn gezicht hield. Het was gouwe ouwe pur sang. Maar dan wel zang met een afgeknepen geluid, zonder de hoge tonen. Het feest der herkenning was er niet minder om. Ook niet als een slot akkoord werd gemist. Marinus op gitaar ergerde zich dan wel maar de toetsen zetten alweer een nieuw oude rock klassieker in. Nog nooit zag ik zoveel wapperende bakkebaarden en oude koppen heen en weer deinen. Zeg maar de goodbye Willem blues....
Daarna was het meezingen geblazen met de een gitaar duo. Dat deed iedereen ook uit volle borst. Iedereen betekende in dit geval de hele kroeg want iedereen die Willem een warm hart toe droeg was er. De twee barmannen hadden het er druk mee en de wachttijden liepen op. Speciaal bier op en ook de cola-tic ging hard: vieux-jonge jenever-bacardi ik zag ze allemaal.
Dat de muziek van Bowie daarna minder meegezongen kon worden was niet erg. De harde klap (en prachtig gekkebekken trekkende) van Hannes, de dreunende bas van Hans Visser en de zweverige toetsen van Willem Veenhoff deden het super. Tel daarbij de fraaie gitaarlijnen van Marinus Elzinga en de prachtige van van Roel Schiethart en het was een mooi slot.
Dat de muziek van Bowie daarna minder meegezongen kon worden was niet erg. De harde klap (en prachtig gekkebekken trekkende) van Hannes, de dreunende bas van Hans Visser en de zweverige toetsen van Willem Veenhoff deden het super. Tel daarbij de fraaie gitaarlijnen van Marinus Elzinga en de prachtige van van Roel Schiethart en het was een mooi slot.
Ik fietste naar de Mannewiek met heel veel herinneringen in mijn hoofd die wakker waren geworden door de mooi nummers die op zeer verscheiden wijze ten gehore waren gebracht. Dankzij Willem.
line up:
The Bips met Good old sixties rock.
Arjan vd Linde en Bart Schwertmann Een waanzinnig cover duo! Daves Of Our Lives: The fine music of David Sylvian and David Bowie.
En daarna dus de hele weg in mijn hoofd….
https://www.youtube.com/watch?v=RtmW2ek7WkQ
line up:
The Bips met Good old sixties rock.
Arjan vd Linde en Bart Schwertmann Een waanzinnig cover duo! Daves Of Our Lives: The fine music of David Sylvian and David Bowie.
En daarna dus de hele weg in mijn hoofd….
https://www.youtube.com/watch?v=RtmW2ek7WkQ
Comments