stoere gast in Doppio

Het is 'r.

Direct als ik de grijze korte coupe heb ontdekt voel ik een euforie of ik net een vogeltje gespot heb uit een boekje met het bijzinnetje: komt niet vaak voor.

De dossiertijger is doorgaans kort geknipt en gaat in het zwart gekleed. Ze ziet er stoer uit hoewel ze dat zelf anders ziet en niet snel hoog van de toren zal blazen of uit zichzelf op een zeepkist zal beklimmen.
Geboren in Utrecht maar verder is alles Noord aan haar: de uitstraling koel, de zinnen kort, nuchter, hard werkend en gaat verantwoordelijkheid niet uit de weg. Mooi dus.

Dat schreef ik eerder op mijn blog toen Wilma Mansveld afgeserveerd werd als staatssecretaris Infrastructuur en mileu. De kop: stoer zilvergrijs. En dat zie ik nu ook weer. Ze heeft alleen nu een zwarte broek en geen zwarte trui er op aan. Het is een grijze pluizige trui, die mooi contrasteert bij haar donkere wenkbrauwen.

Het is tweede paasdag en het is rustig in Doppio. Ik vraag me af of ze herkent wordt. Ik maak een fotootje met de I-phone en stuur die (beetje wazig) naar Rio. Wie is dat? Ik stuur als antwoord de pagina van wikipedia.  “Oh, leuk" is het antwoord.

Ik bestel nog een espresso en kijk bewonderend naar de stoere mooie vrouw ( die druk in gesprek is met de baard tegenover haar). Zien is kennen: mevrouw Mansveld.