onverwachte ontmoeting

Als ik op kijk van mijn telefoon zie ik haar binnen komen. Een grote vrouw. Mooi. Ook op haar leeftijd nog.  Ik proef de espresso op mijn lippen als ik ga staan. “Godverdomme, Gerard”, zegt ze, “dat ik jou hier tref. Ik kom hier nooit”. Ik kus haar wang en ruik zoete wijn. “Jezus, man!”. Ze houdt me keurend op armlengte even vast. Ik zie het bekende gezicht van jaren terug duidelijk voor me zelfs in de schemerige kroeg. De haren kort als altijd en dezelfde mond. Ik hoor de slur in haar woorden terwijl haar handen wapperen als een mislukte LUV imitatie. Ze heeft geluncht met vriendinnen. Die strijken neer op een nabije tafel terwijl ze over haar schouder zegt: ik ben even onder water. Ik werp een blik op de klok. Het is half vijf geweest. De dames nemen het er van en bestellen witte wijn of sherry.

We hebben een connectie. Ze was op haar zestiende wees. Ik ook. Ze besteld een fluitje. Ik drink met haar mee als we herinneringen ophalen van vervlogen tijden. Toen we collega’s waren. Een onverwachte ontmoeting op zaterdagmiddag in Haarlem. Mooi.