melken

 

Ik las dit:

Vroeger kon je ze overal op het boerenland zien: weidewagens waarmee koeien in de wei gemolken werden. Maar met de komst van melkrobots en andere moderne melksystemen zijn ze bijna allemaal verdwenen... rtvpuntnoord.

Het begon standaard met een opmerking van 'de vrouw'.  Wie is de baas in huis en op de boerderij? De vrouw. Dus vrouw Holthuis hield de klok in de gaten en zei dan dik een uur voor het melken: "nou nog eem stoetje". Dat betekende een witte boterham met suiker. "Teegn de gijhonger". geeuwhonger, suiker te kort wat na de warme lunch altijd de kop op stak. Soms was er bruine suiker, dat maakte het nog lekkerder op de halvarine laag.

Dan op weg. Als de koeien aan de kant van het boerderijtje stonden, bij Spithorst op Swaartdam, dan mee met de trekker, zittend op het trillende spatbord en anders met het bootje over. Een bootje zonder motor maar een duw paal om het Slochterdiep over te steken en dan wandelend over het bruggetje van het zijkanaaltje. Dan zag je weidewagen in het land staan. De weilanden in het hooiland lagen lager dan de dijk van het Slochterdiep.

De koeien bij elkaar halen. Mevrouw Holthuis wist precies de goede koe te vinden, zij ging dan naar de melkmachine en de rest volgde. Ik liep vaak een rondje om de achterste op te halen en dan de rest mee opdrijven naar de machine. Het was kortom een vast ritueel. Koeien verzamelen en vastzetten, uiers schoonmaken, en dan kon er gemolken worden.

Het was een kleine behuizing rondom het machientje. Ruimte voor een extra jerry-can, een melk krukje en wat spanriemen en halsters dat was het wel. 

Dan de melkbussen vullen en op de aanhanger zetten. Thuisgekomen was dan het echte werk voor vrouw Holthuis om alles blinkend schoon en ontsmet te krijgen: vergiet, zeef en de bussen.

Melken op stal werd later een stuk makkelijker met een melktank aan huis.