tv krachtige hersenspoeler (met na bewerking)
Dat is de macht van de televisie.
Dat is de macht van de televisie: voetbal was vroeger beter. In een tijd dat er nog maar een, twee netten waren en er slechts sporadisch voetbal op tv was.
Dankzij de tv groeit menig beroepsvoetballer uit tot een publieke persoon Ze behoren tot de bekendste Nederlanders van onze huidige tijd. Ze zijn niet van het scherm af te slaan. Met voor- en nabeschouwingen, gespreksprogramma’s, discussieprogramma’s en showprogramma’s is er altijd wel iemand van een BVO te vinden.
Hoe anders was het toen sport in beeld slechts een kort verslag deed op zondagavond van enkele gespeelde wedstrijden. Een tijd waar je in spanning zat of een UEFA cup wedstrijd uberhaupt wel werd uitgezonden. Was het wel uitverkocht? Was er toestemming? Kon er een verbinding tot stand worden gebracht? Was dat op de woensdagavond wel het geval dan was het stil op straat. Ajax of Feijenoord speelde een belangrijke wedstrijd. Dat wilde niemand missen. Mijn atletiektrainer ook niet. Dus ging de training wel door maar begonnen en stopten we eerder. Als ik dan op de fiets door de Woldstreek terug naar huis reed zag ik in menige huis kamer het blauwe oog stralen.
Bij de het eerste keer dat Nederland een WK-finale speelde was ik veertien, bij de tweede achttien. In 1974 ging Nederland tegen Duitsland verdient onderuit maar vond ik het vooral jammer. De tweede keer was ik met een groep havisten op een eiland en waren zon, vrouwen en beetje sporten belangrijker. Ik dacht dat het normaal was, dat Nederland in de finale van een WK stond. "We" verloren ze dus allebei die twee keer, maar toch twee finales. De jeugd van toen was meteen door en door verwend, qua voetbal dan. (vrij naar Willem Vissers, Volkskrant. http://www.vkblog.nl/bericht/324066/Het_is_heel_bijzonder%2C_die_finale_van_Oranje)
Nu zijn er weken dat er iedere dag bijna een wedstrijd op tv is: dinsdag-woensdag-donderdag voor de europese competitie en in het weekend vrijdag-zaterdag en zondag de vadelandse competitie. In een competitie luwe periode is er dan wel een wereldbeker of een vriendschappelijke ontmoeting of voetbal van een ander continent.
Zo zie je, als je dat wilt, de hele voetbalweek je eigen voetbal international voorbij komen. Inclusief, de betaalzenders als je daartoe de mogelijkheid hebt. Het lijkt alsof je alle topspelers uit alle alle landen persoonlijk kent. Perikelen in de kleedkamer komen zo je huiskamer binnen. De coaches komen bij wijze van even een bakkie doen.
Het niveau van europa, afrika, zuid amerika en azie kun je zo langs de meetlat leggen. De mickey mouse competitie de maat nemen is een makkie. De bundesliga, de hele FA of wat dan ook, krijgt regelmatig een rapportcijfer. Vergelijken is zo dus ook makkelijk.
Dat is dan ook de makke van dit WK. Er zijn geen exoten meer. Iedereen speelt wekelijks in de etalage. De enige verrassing is als er een ratjetoe met toevallig een zelfde paspoort het veld betreedt als nationaal team. Zeg maar Nieuw Zeeland, Verenigde staten of voor mijn part Ghana of Kameroen.
De overvolle kalender is er mede debet aan dat veel spelers al leeg gespeeld zijn in de competitie, de championsleague en de bekerwedstrijden. En dan moeten de interlands nog komen. Als men dan nog niet geblesseerd is dan is er een kans dat er gespeeld wordt op bijvoorbeeld een WK. Zo krijg je dus een continue wedloop om wedstrijdfit te zijn. Een voorbeeld: Robben. Hij is blessure gevoelig. Is bij de competitie niet steeds inzetbaar. Raakt geblesseerd in een voorbereidingswedstrijdje. Speelt deels op het WK met het nationale team. Maar krijgt dan slechts 3 weken om bij te komen want ondertussen is zijn clubteam al weer veertien dagen bezig.
Het WK is nog niet afgelopen maar de echte winnaars zijn de fysiotherapeuten, dokters en nog wat handopleggers en speciale masseurs (van geest en spieren). De verliezer is de kijker, want tot op heden bijna geen echt mooi voetbal gezien. Iedereen is behoudend, wil niet verliezen en speelt zo met veel mensen achter de bal. De zogenaamde kenners klagen steen en been. De FIFA lacht in zijn vuistje met de winst. Zuid Afrika zit met wat stadions in de maag waar straks met moeite wat sport ingepland kan worden.
Over vier jaar zal het in Brazilie niet veel anders zijn. Het politieke spel is al in volle gang. Wel of geen geld voor nieuwbouw of verbouwingen. Maar iedereen wil mee doen want voetbal is van het volk. En de verkiezingen staan voor de deur. Met als gevolg dat iedereen gouden bergen ziet. Dat Dunga daarbijhet veld moet ruimen is vanzelf sprekend. De zesde titel (Hexa do 2014!). Daar gaat het allemaal om. Iedereen wil mee doen. Al was het maar thuis voor de tv. Daar kun je tegenwoordig op meer dan twee publieke zenders het voetbal volgen. Maar zo als het voetbal vroeger was zo wordt het nooit meer.
Dat is de macht van de televisie: voetbal was vroeger beter. In een tijd dat er nog maar een, twee netten waren en er slechts sporadisch voetbal op tv was.
Dankzij de tv groeit menig beroepsvoetballer uit tot een publieke persoon Ze behoren tot de bekendste Nederlanders van onze huidige tijd. Ze zijn niet van het scherm af te slaan. Met voor- en nabeschouwingen, gespreksprogramma’s, discussieprogramma’s en showprogramma’s is er altijd wel iemand van een BVO te vinden.
Hoe anders was het toen sport in beeld slechts een kort verslag deed op zondagavond van enkele gespeelde wedstrijden. Een tijd waar je in spanning zat of een UEFA cup wedstrijd uberhaupt wel werd uitgezonden. Was het wel uitverkocht? Was er toestemming? Kon er een verbinding tot stand worden gebracht? Was dat op de woensdagavond wel het geval dan was het stil op straat. Ajax of Feijenoord speelde een belangrijke wedstrijd. Dat wilde niemand missen. Mijn atletiektrainer ook niet. Dus ging de training wel door maar begonnen en stopten we eerder. Als ik dan op de fiets door de Woldstreek terug naar huis reed zag ik in menige huis kamer het blauwe oog stralen.
Bij de het eerste keer dat Nederland een WK-finale speelde was ik veertien, bij de tweede achttien. In 1974 ging Nederland tegen Duitsland verdient onderuit maar vond ik het vooral jammer. De tweede keer was ik met een groep havisten op een eiland en waren zon, vrouwen en beetje sporten belangrijker. Ik dacht dat het normaal was, dat Nederland in de finale van een WK stond. "We" verloren ze dus allebei die twee keer, maar toch twee finales. De jeugd van toen was meteen door en door verwend, qua voetbal dan. (vrij naar Willem Vissers, Volkskrant. http://www.vkblog.nl/bericht/324066/Het_is_heel_bijzonder%2C_die_finale_van_Oranje)
Nu zijn er weken dat er iedere dag bijna een wedstrijd op tv is: dinsdag-woensdag-donderdag voor de europese competitie en in het weekend vrijdag-zaterdag en zondag de vadelandse competitie. In een competitie luwe periode is er dan wel een wereldbeker of een vriendschappelijke ontmoeting of voetbal van een ander continent.
Zo zie je, als je dat wilt, de hele voetbalweek je eigen voetbal international voorbij komen. Inclusief, de betaalzenders als je daartoe de mogelijkheid hebt. Het lijkt alsof je alle topspelers uit alle alle landen persoonlijk kent. Perikelen in de kleedkamer komen zo je huiskamer binnen. De coaches komen bij wijze van even een bakkie doen.
Het niveau van europa, afrika, zuid amerika en azie kun je zo langs de meetlat leggen. De mickey mouse competitie de maat nemen is een makkie. De bundesliga, de hele FA of wat dan ook, krijgt regelmatig een rapportcijfer. Vergelijken is zo dus ook makkelijk.
Dat is dan ook de makke van dit WK. Er zijn geen exoten meer. Iedereen speelt wekelijks in de etalage. De enige verrassing is als er een ratjetoe met toevallig een zelfde paspoort het veld betreedt als nationaal team. Zeg maar Nieuw Zeeland, Verenigde staten of voor mijn part Ghana of Kameroen.
De overvolle kalender is er mede debet aan dat veel spelers al leeg gespeeld zijn in de competitie, de championsleague en de bekerwedstrijden. En dan moeten de interlands nog komen. Als men dan nog niet geblesseerd is dan is er een kans dat er gespeeld wordt op bijvoorbeeld een WK. Zo krijg je dus een continue wedloop om wedstrijdfit te zijn. Een voorbeeld: Robben. Hij is blessure gevoelig. Is bij de competitie niet steeds inzetbaar. Raakt geblesseerd in een voorbereidingswedstrijdje. Speelt deels op het WK met het nationale team. Maar krijgt dan slechts 3 weken om bij te komen want ondertussen is zijn clubteam al weer veertien dagen bezig.
Het WK is nog niet afgelopen maar de echte winnaars zijn de fysiotherapeuten, dokters en nog wat handopleggers en speciale masseurs (van geest en spieren). De verliezer is de kijker, want tot op heden bijna geen echt mooi voetbal gezien. Iedereen is behoudend, wil niet verliezen en speelt zo met veel mensen achter de bal. De zogenaamde kenners klagen steen en been. De FIFA lacht in zijn vuistje met de winst. Zuid Afrika zit met wat stadions in de maag waar straks met moeite wat sport ingepland kan worden.
Over vier jaar zal het in Brazilie niet veel anders zijn. Het politieke spel is al in volle gang. Wel of geen geld voor nieuwbouw of verbouwingen. Maar iedereen wil mee doen want voetbal is van het volk. En de verkiezingen staan voor de deur. Met als gevolg dat iedereen gouden bergen ziet. Dat Dunga daarbijhet veld moet ruimen is vanzelf sprekend. De zesde titel (Hexa do 2014!). Daar gaat het allemaal om. Iedereen wil mee doen. Al was het maar thuis voor de tv. Daar kun je tegenwoordig op meer dan twee publieke zenders het voetbal volgen. Maar zo als het voetbal vroeger was zo wordt het nooit meer.
Comments