De Bekkenbeul
Toen ik de afspraak maakte zei ik nog stoer (toen nog wel): ‘doe maar in één keer’.
De behandelingen ervoor hingen me de keel uit. Iedere keer weer meer dan een uur met open mond luisteren naar geluiden die je niet wilt horen. Aan de andere kant: eigen schuld dikke bult en een legere portemonnaie. Ik was tè lang slonzig geweest dus was er achterstallig onderhoud ontstaan in Qatar. Wel wat dingetjes gedaan maar nog niet alles. Dus toen ik in Uberlandia landde had ik daar genoeg tijd voor en toch maar de weg naar het herstel ingezet.
Gelukkig had ik in Haarlem een zeer goede en kundige tandarts (R.A.R. de Munck, aan het Spaarne) waar ik toevallig trecht kwam vanwege een rotte kies. Die ontdekte dat BBB te H. Lees: Bekken Beul Barels uit Hellum, flink wat fouten had gemaakt. In die tijd had ik dat gevoel niet zo, want de verhalen van de kinderen die naar de schooltandarts gingen, die eens in de zoveel tijd langs kwam in speciale bus langs, waren afschrikwekkender. In de loop der tijd herstelde de altijd ontspannen de Munck dit op een plezierige manier. Gelukkig kon ik daar met open mond altijd luistern naar fraaie muziek, meestal een Japanse soliste bij een klassiek orkest. Waarschijnlijk omdat mevrouw de Munck uit het land van de rijzende zon komt. Maar nu dus bij PI-eggie. Aangeraden door Haarlemmer ter plekke: Pim, kom ik terecht bij Pierre. Maar met het uitsprekken van de rollende rrrrrr hebben de meeste Brazilianan te veel moeite. Inderdaad het gaat om dezelfde persoon: pi-eggie en Pierre. De Brazilianen noemen de r =eggie en maken zodoende van Pierre dus: pie-eggie.
Deze keer begroet hij met een goede middag en een grap; ‘oh ik dacht dat mijn vrienden je al onder handen genomen hadden’, verwijzend naar de bouwvakkers die in het pand aan het werk waren en net met een gierende boor iets in/met beton probeerden te doen. Zijn assistente had in de tussen liggende afpraken zijn werk voortgezet. Dat ging niet altijd even soepel. Stel je voor: dan lig je al heel ongemakkelijk en dan krijg je ook nog een vraag. Wat zegt ze vanachter dat irritante mondkapje? Het dringt niet door. Je voelt slechts de pijn in je mond, natuurlijk je lamme kaak en verder voel je .... niets. Oh, of het pijn doet.... Neeeuh, ik lig hier voor m’n lol, Appolonia Six!! Duimpje omhoog (want mijn tong wordt door een natte tampon weggedrukt en er reutelt zo'n slangetje rechts in mijn mondhoek als een verregend sjekkie zodat gewoon praten sowieso al lastig wordt zeker nu er een verdoving in de wang geprikt is)
Het 'Braziliaanse duimpje' zeg maar: "muito bom". En. Het duurt. Het duurt en duurt maar. Deze tandartsdame werkt zonder assistente, en is van het soort check, re-check en dubbel re-check zodat zelfs de meest simpele handeling een marteling wordt. Maar haar werkstuk is af met als slotakkoord een nieuwe kroon. Nu nog de puntjes op de i.
Dat wil zeggen er moest wat tandvlees ‘gecorrigeerd’ worden en ook een kies worden getrokken. Hij zat mij niet in de weg maar volgens Pierre moest hij het veld ruimen ivm mogelijke infectie. Het was mij nog niet duidelijk of dit links, rechts of boven cq beneden was. Ik merk het wel, dacht ik toen hij het uitglegd had. En dat klopte ook.
Als ik nu de rekening bekijk is het nummer 48 dus de vertandskies rechtsonder.
En bij 16/17 en 35 dus tandvlees op de ‘juiste’ hoogte brengen.
Met de mond vol tanden sta ik met een bolle wang maar met een kies minder na een kleine negentig minuten weer buiten op zaterdagmiddag. Ik kan door de verdoving de leren lap die normaal gesproken als tong dienst doet niet bewegen. De anderhalf uur leverden dus stilte en een bloederige aanblik op. Gelukkig is mevrouw Lenting aanwezig om de taxichauffeur de juiste weg te wijzen.
Het echte werk is enigszins gecamoufleerd door sierpleister. Dit werkje is vakkundig door de mondhygieniste aangebracht toen de meester zijn jas en handschoenen al uit had gedaan en lachend informeerde: “everything ok?”. Toen wel. Maar nadat de verdoving na enige tijd was uitgewerkt en de pijnstiller nog niet actief was veranderde dat in een hele vervelende zeurende pijn. Daar was ik zondag dan ook de gehele dag dus wel zoet mee voor de buis. Een enorme dikke linkerwang en pijnlijke linker kaak, kaakholte en keelholte. Ik voel wel mijn kies een stuk minder dan alle tandvlees scheuren. Gelukkig heb ik PerioGard om te spoelen en tegen de pijn nimesulida (waar ik maar twee van genomen heb). Twee dagen zacht voedsel was de opdracht. Dus een lekker taartje gleed makkelijk naar binnen. Verder is het vooral een vervelend en zeurderig gevoel in de hele mond.
Niks doen, liggen en alleen wat drinken. Verder langs alle sport zappen zonder gestoord te worden want mevrouw Lenting is bij de familie Scholten op Praia Clube. Het zit er op. Of in. In ieder geval moet ik nog een paar keer terug om gelaserd te worden op nummer 16/17 en 35. Daarna is er een ‘gewone’ controle gepland.
De bekkenbeul strikes back!
De behandelingen ervoor hingen me de keel uit. Iedere keer weer meer dan een uur met open mond luisteren naar geluiden die je niet wilt horen. Aan de andere kant: eigen schuld dikke bult en een legere portemonnaie. Ik was tè lang slonzig geweest dus was er achterstallig onderhoud ontstaan in Qatar. Wel wat dingetjes gedaan maar nog niet alles. Dus toen ik in Uberlandia landde had ik daar genoeg tijd voor en toch maar de weg naar het herstel ingezet.
Gelukkig had ik in Haarlem een zeer goede en kundige tandarts (R.A.R. de Munck, aan het Spaarne) waar ik toevallig trecht kwam vanwege een rotte kies. Die ontdekte dat BBB te H. Lees: Bekken Beul Barels uit Hellum, flink wat fouten had gemaakt. In die tijd had ik dat gevoel niet zo, want de verhalen van de kinderen die naar de schooltandarts gingen, die eens in de zoveel tijd langs kwam in speciale bus langs, waren afschrikwekkender. In de loop der tijd herstelde de altijd ontspannen de Munck dit op een plezierige manier. Gelukkig kon ik daar met open mond altijd luistern naar fraaie muziek, meestal een Japanse soliste bij een klassiek orkest. Waarschijnlijk omdat mevrouw de Munck uit het land van de rijzende zon komt. Maar nu dus bij PI-eggie. Aangeraden door Haarlemmer ter plekke: Pim, kom ik terecht bij Pierre. Maar met het uitsprekken van de rollende rrrrrr hebben de meeste Brazilianan te veel moeite. Inderdaad het gaat om dezelfde persoon: pi-eggie en Pierre. De Brazilianen noemen de r =eggie en maken zodoende van Pierre dus: pie-eggie.
Deze keer begroet hij met een goede middag en een grap; ‘oh ik dacht dat mijn vrienden je al onder handen genomen hadden’, verwijzend naar de bouwvakkers die in het pand aan het werk waren en net met een gierende boor iets in/met beton probeerden te doen. Zijn assistente had in de tussen liggende afpraken zijn werk voortgezet. Dat ging niet altijd even soepel. Stel je voor: dan lig je al heel ongemakkelijk en dan krijg je ook nog een vraag. Wat zegt ze vanachter dat irritante mondkapje? Het dringt niet door. Je voelt slechts de pijn in je mond, natuurlijk je lamme kaak en verder voel je .... niets. Oh, of het pijn doet.... Neeeuh, ik lig hier voor m’n lol, Appolonia Six!! Duimpje omhoog (want mijn tong wordt door een natte tampon weggedrukt en er reutelt zo'n slangetje rechts in mijn mondhoek als een verregend sjekkie zodat gewoon praten sowieso al lastig wordt zeker nu er een verdoving in de wang geprikt is)
Het 'Braziliaanse duimpje' zeg maar: "muito bom". En. Het duurt. Het duurt en duurt maar. Deze tandartsdame werkt zonder assistente, en is van het soort check, re-check en dubbel re-check zodat zelfs de meest simpele handeling een marteling wordt. Maar haar werkstuk is af met als slotakkoord een nieuwe kroon. Nu nog de puntjes op de i.
Dat wil zeggen er moest wat tandvlees ‘gecorrigeerd’ worden en ook een kies worden getrokken. Hij zat mij niet in de weg maar volgens Pierre moest hij het veld ruimen ivm mogelijke infectie. Het was mij nog niet duidelijk of dit links, rechts of boven cq beneden was. Ik merk het wel, dacht ik toen hij het uitglegd had. En dat klopte ook.
Als ik nu de rekening bekijk is het nummer 48 dus de vertandskies rechtsonder.
En bij 16/17 en 35 dus tandvlees op de ‘juiste’ hoogte brengen.
Met de mond vol tanden sta ik met een bolle wang maar met een kies minder na een kleine negentig minuten weer buiten op zaterdagmiddag. Ik kan door de verdoving de leren lap die normaal gesproken als tong dienst doet niet bewegen. De anderhalf uur leverden dus stilte en een bloederige aanblik op. Gelukkig is mevrouw Lenting aanwezig om de taxichauffeur de juiste weg te wijzen.
Het echte werk is enigszins gecamoufleerd door sierpleister. Dit werkje is vakkundig door de mondhygieniste aangebracht toen de meester zijn jas en handschoenen al uit had gedaan en lachend informeerde: “everything ok?”. Toen wel. Maar nadat de verdoving na enige tijd was uitgewerkt en de pijnstiller nog niet actief was veranderde dat in een hele vervelende zeurende pijn. Daar was ik zondag dan ook de gehele dag dus wel zoet mee voor de buis. Een enorme dikke linkerwang en pijnlijke linker kaak, kaakholte en keelholte. Ik voel wel mijn kies een stuk minder dan alle tandvlees scheuren. Gelukkig heb ik PerioGard om te spoelen en tegen de pijn nimesulida (waar ik maar twee van genomen heb). Twee dagen zacht voedsel was de opdracht. Dus een lekker taartje gleed makkelijk naar binnen. Verder is het vooral een vervelend en zeurderig gevoel in de hele mond.
Niks doen, liggen en alleen wat drinken. Verder langs alle sport zappen zonder gestoord te worden want mevrouw Lenting is bij de familie Scholten op Praia Clube. Het zit er op. Of in. In ieder geval moet ik nog een paar keer terug om gelaserd te worden op nummer 16/17 en 35. Daarna is er een ‘gewone’ controle gepland.
De bekkenbeul strikes back!
Comments