maandagje

Maandag.

Meer en meer het gevoel dat de safety car in de baan is. 

De toeschouwers denken nog even aan de hoogtepunten tot nu toe. Denken dan aan de herstart of het vervolg. Zijn afgeleid want de inwendige mens moet versterkt worden. Worden ongeduldig want er gebeurd niks.

Het team is ondertussen druk bezig met vaststellen van de situatie. Snel handelen om reparaties uit te voeren. Checken alle waarden. Bereiden het vervolg voor. Passen de strategie aan.

Zelf probeer ik rustig te blijven. Niet nadenken over de revalidatie. Niet verder kijken dan de volgende dag. Probeer het bezoek te reguleren. Vanavond komt de baas langs. Dokter aan het bed. We have a problem mister Geert. Hij kijkt er ernstig bij. De verzekering doet moeilijk. Willen niet betalen. But I cannot kick you out because they need to pay first and we cannot proceed to do the surgery because they need to pay first. Direct de directeur HR gebeld en dit neemt actie. Ik probeer zelf rustig te blijven. (Het duurt de hele dag tot er een okay komt, pff). Maar de bloeddruk gaat toch omhoog.  Was al te hoof maar nu TE.

Ik dompel me onder in de routine van de ziekenhuisdag. Gelukkig heb ik een kamer met uitzicht. Even wat heen en weer wandelen, naar buiten kijken om te zien hoe alles om de ingang van het ziekenhuis krioelt, dan weer even wat lezen of muziek luisteren.

De tijd tussen lunch en diner is lang voor mijn gevoel dus spaar ik het toetje voor de namiddag. “Aans kriegst last van gaihonger mien jong” zei mevrouw Holthuis dan. Dus een boterham met suiker voor dat we naar wei gingen voor het melken. Later op het CIOS was er bij de warme thee ook een boterham met suiker. Mevrouw Holthuis die de Lentn’s kon onderscheiden van hun manier van fietsen. De een, Gerrit Lenting,  stoempend met het bovenlichaam slingerend van links naar rechts en mijn opa, Geert Lenting, die statig rechtop pedaleerde. 

Matt en Michael op bezoek. Ze zien er geschrokken uit. What the hell, Gerrard!!! Nog even over de KSA atletiek praten en lopende zaken doornemen. Ik maak duidelijk dat ik wel enige tijd uit de roulatie zal zijn qua werk. Neem de tijd zeggen beide.

Mariska komt langs en ze vertelt over de cursus Arabisch. Dat viel niet mee. Lange dagen en veel stampen. Ik denk dat conversatie les mij beter ligt. 

Tot slot komt Andres nog even buurten na tienen. Hij heeft de uitslag van de medische test en moet alleen nog later in de week zijn PA laten onderzoeken. Ik realiseer me dat ik dat ook al weer nodig moet doen. Kijken of ik de gevens nog ergens heb ter referentie. Weet nog wel dat dat onderzoek met die koude “scheerkop”  over mijn buik. 

Ik zit trouwens dicht bij een organisatie voor wezen hulp. Komt dus goed. Ik ben al dinsdag 1976 wees immers.