fiets

Traditiegetrouw trap ik ook hier in Doha rond op de fiets.
Dat heeft een aantal voordelen: zo kan ik kriskras doorsteken naar het winkelcentrum met het boodschappenlijstje van mevrouw lenting. ik omzeil zo wegversperringen, opbrekingen en verkeerslichten. verder verkort het fietsen de tijd in de buitenlucht ten opzichte van wandelen aanzienlijk en dat is in de 35+/40+ temperaturen een niet te onderschatten pre. ze zijn hier niet zo op fietsen ingesteld dus ik trek wel bekijks. en ik krijg veel opgestoken duimpjes van de vele indiers; eerst toeteren en schreeuwen en dan een duim omhoog. ze herkennen de fiets van Indiase makelij!
tot voor kort liet ik de fiets buiten staan bij de ingang naast de wateropslag maar dit kan niet meer.
het zadel wordt namelijk zo heet dat het onmogelijk is om er op te zitten zonder je ballen te verbranden. dus staat de stalen ros nu onder de carport. de plek waar ook de auto uit de zon staat. om die reden liggen er ook handschoentjes in de auto want als de auto te lang in de zon staat is het stuur niet aan te pakken. daar heb ik op de fiets geen last van.
de grote kunst is hier bij het fietsen hoe snel moet je trappen om een klein zuchtje te voelen en niet direct te zweten.
een kunst die ik nog niet beheers.