ellen in doha

foto: (c) Diana Nijboer 2009

ELLEN VAN LANGEN IN DOHA,

AMSTERDAM - Starend uit het raam van m'n hotelkamer kijk ik op downtown Doha, Katar, en herinner ik me hetzelfde uitzicht een paar jaar geleden. Toen was er maar een klein beetje downtown. En veel woestijn. Nu zie ik alleen maar wolkenkrabbers met brede wegen en veel auto's. Ook 's avonds laat. De straten zijn continu druk. Het is jammer dat ik niet elk jaar foto's heb gemaakt om het veranderende straatbeeld over de afgelopen jaren in beeld te brengen.

Naar rechts kijk ik op de tuinen van het hotel. Heerlijk om er 's avonds even doorheen te lopen. Overdag is het bloedheet, 's avonds lekker zwoel. Heel veel groen en mooie bloeiende perken. Hoeveel energie kost het niet om deze tuin mooi te houden? Sterker hoeveel energie kost het niet deze stad in de woestijn draaiende te houden met alle airco's en de ijsbaan in het winkelcentrum? Ik mag het natuurlijk niet denken, maar toch vraag ik me af hoeveel dat tikkie terug thuis, als ik de was doe, helpt als ik hier om me heen kijk.
Ik was in Doha voor de eerste atletiek Grand Prix van dit jaar. Ook al ben ik er vaker geweest, het blijft een aparte gewaarwording in een Arabisch land te zijn en een sportevenement bij te wonen. Het stadion zat vol. Bomvol met alleen mannen. Af en toe zag ik een vrouwelijk jurylid gekleed in een hijaab, maar behalve een enkele westerse vrouw, heb ik in het hele stadion geen vrouwen tussen de toeschouwers gezien. De (vrouwelijke) atleten in het stadion zijn zoals bij alle wedstrijden gekleed in topje en broekje. Een beeld wat de meeste mannen in het stadion in Doha niet op straat zien. Het geroep en gejoel was dan ook niet van de lucht. Helemaal prettig voelt dit niet. Maar de atletes hebben hier niet zo veel van in de gaten.
Jaren geleden werd nog van de atletes verwacht dat ze een outfit met lange mouwen en lange pijpen droegen tijdens de wedstrijd, maar in 40 graden hitte is dat niet haalbaar. Het was ook een voorwaarde van de internationale atletiekgemeenschap voor de Grand Prixstatus van deze wedstrijd, dat vrouwen onder dezelfde omstandigheden als bij andere Grands Prix konden deelnemen.
Klokslag kwart voor acht staat zoals elk jaar het grootste deel van de toeschouwers op en lopen en masse het stadion uit. Weer een erg vreemde gewaarwording. Ze verlaten het stadion om te gaan bidden en komen ook niet meer terug. Een groot deel van de mensen zijn arbeiders die na het bidden beginnen aan de nachtdienst. De eerste helft van de wedstrijd wordt dus afgewerkt in een bomvol stadion en na kwart voor acht is het stadion van het ene op het andere moment bijna helemaal leeg. Dat is jammer voor de atleten, maar die laten zich er niet door van de wijs brengen, want het is dit jaar een fantastische wedstrijd met mooie resultaten op bijna alle onderdelen.
Helaas had ik helemaal geen tijd om iets van de sfeer buiten het hotel of atletiekstadion op te snuiven. Behalve naar de wedstrijd ben ik drie dagen het hotel niet uit geweest. Dit is de eerste grote Grand Prix van het seizoen en ik was druk bezig te onderhandelen met wedstrijdorganisatoren van de komende Golden Leagues en Grands Prix voor de atleten die ik begeleid.

GERARD LENTING IN DOHA,

DOHA- - Kijkend vanaf de tribune van Qatar Sportsclub valt op hoeveel hoge gebouwen er ondertussen in de Westbay staan. Ieder jaar dat ik hier bij de GP ben zijn het er meer. Ik schat er in de vier jaar zo’n zestig highrisers in allerleid formaat zijn neer gezet.
Dit jaar waren er veel toeschouwers. Ieder jaar ook meer westerse expats. Ook zie ik flink wat (ex) atleten van Aspire. Mooi om te zien dat het meer gaat leven. Dit jaar zijn er ook weer flinke prijzen in de verloting op de gratis toegangskaarten: drie auto’s, 30 laptops en 50 mobiele telefoons oa. Natuurlijk heeft de organisatie die jaar extra haar best gedaan om het stadion vol te krijgen want ze moeten de status voor de diamond league nog veilig stellen. Dus ook nu weer bussen met schoolkinderen en werkers die een avondje uit krijgen met een gratis kaartje, een lunchpakketje en een flesje water. Het ziet er wel fleurig uit. Ook de familysectie zit flink vol met vrouwen en de expat gezinnen. Op de hoofdtribune veel Aspire mensen want de academy treedt op als startnummersponsor.
Echt veel verstand heeft het publiek niet van atletiek maar het inwerpen bij de werpnummers krijgt veel applaus. Met name het speerwerpen kunnen de Indiers wel waarderen.
Net als bij de voorgaande edities zitten de mensen al –veel- te vroeg in het stadion zo rond half vijf/vijf uur en dus vertrekken ze na de oproep tot Isha (nachtgebed) als de eerste trekking voor de auto’s geweest is.
Prachtige atletiek gezien en ook weer veel bekenden. Loren Seagrave, en Ellen van Langen om er een paar te noemen. Met Ellen afgesproken dat we haar iets van Qatar laten zien als ze bij de WIC2010 komt.

http://www.telegraaf.nl/telesport/columns/ellen_van_langen/3906022/__Column_Van_Langen__Sport_in_Arabie_vreemd__.html