bijdrage aan wigerts laatste kav training (op afstand)

TROTS.
Door: Gerard Lenting.

Het verzoek om een bijdrage te leveren aan het boek voor Wigert bracht mij een beetje in verwarring. Een ernstige vertwijfeling maakte zich van mij meester. Wat te doen? Fragmentarisch terugblikken op ‘onze’ momenten? Dat zou al snel voyeuristische trekjes krijgen in ons gevoelsleven. Bijschriften van foto’s: De hoogtepunten? Alle foto’s liggen opgeslagen in dozen in een loods in Lisse. Een leuk stukje dan? Is dat wel leuk genoeg vroeg ik me steeds af. Een biografie? Een hagiografie elevatio? Anekdote, allegorie, epos of voetnoot? Ik schrijf, schrap, verscheur en begin menig keer opnieuw. Wat is de oorzaak van deze verwarring?

Op zich is het vreemd dat ik op de atletiekbaan in Nederland regelmatig als: Charles wordt aangesproken. Ook vreemd: op het CIOS sprak Ron –safe toeper- Sluys me nog steevast als: Ronald, aan. Toevallig (sic!) wel twee mannen waar Wigert ook nu steeds mee van doen heeft. Ook dat is raar. Vreemd, ik bedoel: in verschillende stadia, ja, diverse keren, kortom op enig moment waren we:

Atleet op de sprint - Niet vies van een biertje - Medewerker bij de TROS-loop.
Coach in Haarlem- Vaste Flapcan gasten - VPRO symphatisant
Trainer van de Haarlemse jeugd – Duinen en struinen rond de Zeeweg
Lotgenoten - Herenleed - Uithuilschouder
Samen in Portugal op stage - Wedstrijdbegeleider - ALO student
Liefhebber van Koot en Bie - Op zoek naar huis en huizen - CIOS docent
Bezoeker bij internationale toernooien - Min of minder grijs
Woonachtig in de Leidse buurt - Fan van Wim T. Schippers
Begeleider van het nationaal team - Doe het zelf, maar vooral bij de ander!
Bezitter van een zelfde thermoskan – Rust.punt koffie en appel.punt. NL
Op zaterdagavond in Zoetermeer -Toegevende of meegevende kracht in een rekoefening-
Fan van Ellen (van Langen) en David (Bowie) – Districtstrainer –
‘Bewoner’ Ookmeerhal.

En toch, toch was er niemand (behalve een 3D =dronken domme deen, Bjarne Vedel dus) nee echt niemand, die Gerard en Wigert of Wigert en Gerard verwarde. Ook al waren we in veel hetzelfde toch waren we in het vele divers. Wel spellen we zonder dat het gevraagd wordt onze nam: Lenting (“ Met een G op het eind”) of Thunnissen (“ zonder Ee – geen theunissen- en met dubel Nnnn en dubbel Ssss”). Zijn geen duo; meester en knecht, Snip&Snap, schim en schaduw of meer en minder.

Zo rond 1980 waren we dus alle twee al op de atletiekbaan actief. Wigert bij zijn cluppie en ik, ik ging als CIOS-er van hot naar her. Aan de hand van Wil Westphal en Chris Buitelaar ontdekte ik trainingskunde, trainingsleer, methodiek en atletiek. Belandde in District West 1. Meestal trok de voorzitter me aan. Gecharmeerd van een praktijk gerichtte en enthousiaste jonge coach zo hoorde ik dan achteraf. Een illuster rijtje: Jan Potma, Cock de Ruyter, Joop van Drunen en Jan Roelfsema. Zo ging ik van DEM, naar AV Haarlemmermeer, ook naar de AV Haarlem en dus door naar de KAV.
Wigert was gedurende die tijd gewoon bij Holland Haarlem aan de slag met de jeugd, deed ALO en sprintte over horden. Wigert heeft dus al zijn atletiek opgedaan, opgezogen, en uitgedragen bij zijn club.

Op zich niet zo heel vreemd. Want Wigert is KAV Holland. Ik was een passant bij de atletiek vereniging Holland uit Haarlem. Voelde me wel bij de intellectuele en losse sfeer. Ergerde me aan de nonchalante en vrijgevochten aanpak. Voerde een strijd tegen de mentaliteit. Keerde het tij, even. En toen? Toen ging men weer in de stroom ten onder. Waar de flodder broeken en de alternatieve zaken even waren verdwenen, doken ze weer op. Wigert is traditioneel op zijn KAV’s gekleed is zo bezien een stijlicoon. Vaak foute kleurencombi’s met oranje. Maar ook zo uit de oude doos dat het geen retro maar gewoon weer hip is. En, vaak ook semi slonzig, de ‘no-wash-look’ met te veel kreukels. Hele volksstammen lijken bij de KAV zo uit de wasmand te leven. (Niet zo vreemd dat Ilion – Larsen in foute broek met hoog- en Rotterdam Saskia Oversluizen- met punk en kleur- zo makkelijk aansluiten bij Holland Haarlem. Dit al dan niet in NKS verband.)

Het zit ‘m ook niet in Friesland vs Groningen. Veel gelijkenis maar toch divers. Een andere taal ook. Zo kan ik nog al hard, rechtstreeks en een tikje ongenuanceerd uitspraken doen. Daar stelt Wieg dan zacht omtrekkende bewegingen en zinnen op z’n Rana Poldermans tegen over. Waar ik Arie Sellinger ben is hij Peter Murphy: basis oefeningen tegen over Action type. CIOS tegenover ALO. Wigert kan nog steeds makkelijk meerdere bordjes tegelijk in de lucht houden: atletiek, hockey, badminton, judo en andere zakelijke beslommeringen. Daar waar ik met moeite 1 of 2 bordjes in de lucht kan houden (hoewel ik daarbij dan wel weer op mijn handen sta).

De verwarring zit ‘m denk ik in het feit dat Wigert gewoon KAV is. Dus het verzoek om een stukje te schrijven over het feit dat Wigert stopt. Stopt! Stopt klopt gewoon niet. Ga maar na:
Junior – senior - veteraan.
pupillen- / junioren- / seniorentrainer.
toeschouwer – deelnemer – begeleider
Atleet – Coach – Staf
District – Nationaal - Internationaal
vrijwilliger – bestuur – ouderraad.
Menigeen doorloopt een van deze rijtjes. Maar allemaal?? Wigert dus wel. En hij vindt dit ongewone dus ook gewoon gewoon. Ik niet. Met tranen in mijn ogen zat ik in 2003 achter de computer in Daegu. Mijn Wigert had een fantastische prestatie geleverd met de 4 x 100 ploeg. Vooraf hadden we een zwaar verschil van mening en moest hij op het matje komen in de technische staf om uit te leggen waarom de estafette moest gaan en met wie. Nu vierde! (Later zelfs omgezet in een bronzen plak en waren we, de musketiers, extra blij op het Sportgala). Ik was trots. Ooit waren we samen als club atleet en club coach op de WK voor studenten en nu zo’n resultaat op het echte WK als KNAU bondscoach. Chapeau.

Ik ben, bijna vier jaar na dato, nog steeds trots.
Trots op een vriend en collega die altijd KAV zal blijven.
Je verdient een ere-lidmaatschap als je het mij vraagt.
Wigert voor altijd KAV Holland Haarlem.



State of Qatar, Doha: Thursday, August 16, 2007 © GL