visa

In haar wekelijkse column in de T. doet Ellen van Langen deze keer verslag van haar inzet om visa te regelen voor atleten. http://www.telesport.nl/columnstopsporters/article2172371.ece
Het is juist deze week dat ik ook weer geconfronteerd wordt met dit fenomeen. Mevrouw Lenting en ik gaan er even voor een paar dagen tussen uit. Dit uitstapje is al enige tijd geleden gepland want a. mevrouw Lenting heeft niet zoveel vakantiedagen en b. meneer Lenting heeft toestemming nodig van de sponsor om het land te verlaten. De procedure is hiervoor al een maand geleden ingezet. Formulieren ingevuld en ondertekend bij Aspire. Vluchten uitgezocht en geboekt. Hotels/Pensions op het internet bekeken en vast laten leggen. Dus toen de een na laatste stap: visa.
Via opieuw internet nu formulieren gedownload van de Indiase ambassade ingevuld, pasfotootje erbij en hup ik naar de ambassade. Onderwerktijd want anders is de ambassade niet open. Dus direct na de ochtendtraining, met aanwijzingen van een van onze Indische beveiligingsmensen op zak, naar de ambassade. Omdat er nog steeds twee grote wegopbrekingen zijn kostte me dit kippeneindje al een klein uurtje. Binnen gekomen zie ik een inmense rij. Gelukkig hoef ik daar niet in want ik heb de formulieren al. Snel naar het loket. Of ik mijn paspoort heb, ja en ook een copie van mijn Qatar ID, nee. Ook mevrouw Lenting haar paspoort niet bij me want die zit in de UAE: Dubai voor werk. "But how can I put a visa in pasport I dont have, sir," kijkt de triest ogende Indier achter het loket me aan. Snel maar even gevraagd hoe lang duurt dat dat ik het visum krijg. "Some days, sir". Dus onverrichter zake maar weer terug en ruim twee uur later weer op de werkplek. Paar dagen later weer het zelfde riedeltje. De trieste Indier herkent me, vraagt waar is mevrouw Lenting (opnieuw Dubai) en stuurt me op pad: "Go counter four without que for token than to number counter one to pay and counter two for receipt, thank you". Ik krijg een bonnetje met nummer 633 en sluit aan bij de rij voor de betaling. Er staan zeker twintig man voor me. En zo als alle indiers doen, bijna tegen je aangeplakt. Ik plaatse me strategisch een beetje uit de lijn en hoor 629. En binnen tien minuten passeer ik de hele meute want mijn nummer wordt al opgeroepen. Lekker! Snel 150 ryal aftikken en dorschuiven naar loket er naast voor een kwitantie. Als ik die krijg vraag ik voor de zekerheid nog maar even hoe lang het duurt. "Same day, sir", en hij wijst op de kwitantie waar op staat ophalen zelfde dag na 1500 uur. Ok, dus 'some days' wat ik eerder verstond was 'same day'. Beter!
Al met al voor een plakplaatje in je paspoort ben je dus bijna een dag bezig.
Mijn vrij nieuwe paspoort voor vertrek naar Qatar (onder het motto dan heb ik daar geen zorgen nmeer om de komende tijd) begint door alle visa en stempels al snel vol te raken. Wellicht volgende zomer al weer een nieuwe aanvragen want als je een nieuw visum aanvraagt moeten er twee lege bladzijden in het paspoort zitten.