12 september

Hoe vaak gaan dagen voorbij zonder dat je weet hebt van wat voor dag het precies is.
Of dat je geheel onwetend bent over de datum van een betreffende dag.
Dit overkomt mij regelmatig.
Ik heb dan ook de hulp in geroepen van mijn gsm om mij tot de orde van de dag te roepen om verjaardagen niet te vergeten. Een verjaar-dag is voor mij niet iets heel bijzonders maar sommige mensen vinden dit het hoogtepunt van het jaar. Zij vieren dit uitbundig met de ganse familie en met vrienden. Als het kan op twee verschillende momenten zodat ze twee keer in het zonnetje staan.
Zelf heb ik niks met verjaardagen en iedere dag verjaart er weer eentje.
12 September is de Heilige naam van Maria is een vrije gedachtenis in de Rooms katholieke kerk. Zij werd ingevoerd door Paus Innocentius XI als uiting van dank voor de zege die door Jan Sobieski in Wenen werd bevochten op de Turken (op de twaalfde september in 1683). Nooit weet van gehad.


Zo ging ook de twaalfde september jarenlang aan mij voorbij. Tot mijn moeder dood ging. Het was op een mooie zomerdag. Ik genoot niet van de zon. Niet van de zomer. En ik genoot al helemaal niet van de zondag. In de kerk was er in het gebed extra aandacht voor mijn moeder, en voor ons. Ik bad in het 'vrije deel' dat het snel over zou zijn.
Toen ze ‘smiddags overleed was ik opgelucht. De druk die ik voelde verdween. Steeds mee namelijk verwarde mijn moeder me met mijn vader. Steeds vaker riep ze me aan haar bed. Steeds weer. Het lichaam op het bed voor het raam leek al lang niet meer op het lijf van mijn moeder. Laat staan het gezicht.

In de jaren daarna legde ik boeketten anjers op haar graf. Het marmer vaak warm van de zon en ik huilde vanwege het achterblijven.
Rechts het graf van mijn opa en oma: Roelfien Wolgen , geboren op 03-12-1900 te Slochteren, overleden op 06-01-1975 te Slochteren op 74-jarige leeftijd.
Gehuwd op 23-jarige leeftijd op 05-01-1924 te Slochteren met Andries Landman, 36 jaar oud, geboren op 13-04-1887 te Slochteren, overleden op 24-01-1954 te Slochteren op 66-jarige leeftijd.
En daarna weer naast tante Aaltje (26/3/1924-6/2/1981) en oom Wim (23/10/1934 – 8/12/2005). Oom Wim die ik vaak trof op Denemarken bij de familie Holhuis. Daar was ik ook toen er gebeld werd dat mijn moeder overleden was. Hij bood aan dat ik altijd bij hun in huis kon. Een paar weken later was hij zelf dood. Links het graf van Holthuis (19/8/1920 – 31/10/1976).

Allemaal data. Allemaal dagen die door bijna niemand weer direct in verband worden gebracht met de naam van een van mijn familieleden. Ze zijn allemaal dood en begraven.

De dood van Steve Biko op de overlijdensdag van mijn moeder bracht voor mij niks extra’s. Het bleef voor mij de dag dat mijn moeder dood was gegaan. De jaren vervliegen maar de herinnering blijft. Maar sinds 11 september 2001 is 12 september 1976 opeens weer heftiger.
Terwijl iedereen nog moord en brand schreeuwt over de terroristische aanslag en de invloed van Al Quada ben ik met mijn gedachten ergens anders.

Ieder jaar weer: September de 12e