avondspel

De opgewonden jongetjes hoorde ik direct toen ik de poort uit liep. Des te dichter ik bij de winkel kwam des te harder het geluid. Ik zag ze in het half donker op straat heen en weer rennen. Ze deden een bekend voetbal spelletje. Om de beurt schieten op een doel en de terugstuit is voor de ander. Het doel was een nis. Als je naast schoot kwam de bal twee keer zo hard van de muur terug. Werd er raak geschoten dan lag het aan de hoek van weerkaatsing en hoe hard het schot was. Dat verschilde nogal. De bal was klein en lek bovendien. Af en toe verstoorde een auto het spel. In het licht van de koplampen glommen de beide jongens. Ze liepen in hun blote bast en ook op blote voeten. Het was een uur of half zeven 's avonds en het was al behoorlijk donker. Ook was het frisjes. Een graad of zestien bedacht ik me (ik had voor de zekerheid mijn vest aangedaan voor deze korte wandeling).
Gaaaaaaaaaaaaaooooooooooooooooooooool, schreeuwde de een nadat hij op de korte wand van de nis had geschoten. De andere kreeg nu een wel hele moeilijke hoek. Hij punterde keihard en de bal caramboleerde via de muur en de stoep ver de straat op. Ik was ze nu al twee keer gepasseerd maar ze hadden niet op of om gekeken. Ze gingen op in hun spel. Nauwelijks licht, lekke bal, geen kicksen. Toen ik de deur van onze poort weer open deed hoorde ik ze nog lachen. Een mooi avondspel.