Roosen

foto atletiek unie  Facebook.

Het was in het begin van mijn  trainersloopbaan zo’n veertig jaar geleden dat ik kennis maakte met de naam Roosen. Een bekende naam in het Haarlemse.
Het was al  bijzonder om a. op de Pim Mulier baan te werken met b. twee toonaangevende atletiek verenigingen AV Haarlem en Atmodes. Want: was Pim Mulier niet de pionier van de Nederlandse sport,  die in 1889 de Nederlandse Atletiek en Voetbal Bond (NAVB) oprichtte?? Had de Haarlemse Dames Athletiek Vereniging (H.D.A.V.) Atmodes een afkorting: “AThletiek MOeder DEr Sporten”, niet de succesvolle atleten Mieke Sterk en Annemiek Bouma in haar gelederen?
Maar op dezelfde baan was ook de (R)KAV Holland aan het trainen. Onder een nieuwe voorzitter. Want Wim Roosen had net zijn functie  neergelegd die zomer. De zesvoudig voetbal international had als leidinggevende in het district Kennemerland nog de voorbereidingen voor de kunststofbaan getroffen  maar gaf nu het stokje over. 
Op de baan verbaasde ik me vooral over de fanatieke trainingen van jeugdtrainer Fred Roosen. Hij stoomde de junioren op geheel eigen wijze klaar voor kampioenschappen. Maar bij de senioren zag ik bijna niemand terug. Terwijl zijn oudere broer Cees rustig de trainingen van de senioren gaf. Een grotere tegenstelling kon er bijna niet zijn. De familie Roosen, je kon er bijna niet om heen bij KAV Holland.

Na bijna vijf jaar werd ik onder de vleugels van Joop van Drunen vandaan getrokken door Jan Roelfsema. Hij wilde meer prestaties op hoger niveau en maakte ruimte in de begroting voor deze ambitie. In mijn groep zat ook Wim Roosen de tweelingbroer van Fred. Hij was al  drie keer op rij Nederlands kampioen tienkamp geworden maar na een val bij het polsstokspringen had hij de meerkamp ambitie in de ijskast gezet. Nu als nestor van een groep jonge gretige atleten weer vol gemotiveerd.  Ik stond versteld en vond het bijzonder dat hij met al zijn ervaring onder mij als beginneling trainde. Zo stond Roosen (weer) aan de start bij een NK voor KAV Holland in 1988 met verder Niel Hoogewerf, Erik Negenman en Arno Mul. 
In het jaar erop richtte Walter Kruk zich op kwalificatie voor het EJK, dat was toen nog met senioren materiaal en dus deed hij mee bij de grote mannen. Dat was een kans voor Marcel Roosen om bij de A-junioren een medaille te pakken, een die hij gretig oppikte.
Marcel was met name een 400 horden man, met onder meer een Nederlandse titel in 1992 op de baan van PSV en hij kreeg rond die tijd ook verkering met Nicole Dost. Zij is de dochter van Harry Dost, oud Nederlands kampioen 200 meter horden, die toentertijd bondscoach meerkamp was. Zo doende kreeg ik veel met hem van doen onder meer door tienkamper Rick Wassenaar (zilver op EJK). Dost nam na de centennial games van Atlanta afscheid. Ik zag daar in 1996 in het echt Marcel Dost, broer van Nicole, en Jack Roosendaal in de sterkst bezette meerkamp tot dat moment. 
In dat najaar werd ik ook assistent van Charles van Commenee en trof ik Harry daarna meer als schoonvader en collega CIOS-er  i.p.v. concurrent. Marcel verhuisde naar Eindhoven en Mike later Breda. Beide gingen na hun wedstrijd periode naadloos door als official en traden zo in de voetsporen van hun vader Cees. In 2001 werd in Eindhoven Sven Roosen zoon van Marcel en Nicole geboren. 
Terwijl ik naar Qatar vertrok was Marcel inmiddels scheidsrechter nationaal en wedstrijdleider terwijl Mike als organisator bij AV Sprint druk was. Als ik bij de indoor langs kwam regelde Mike een extra consumptiebon en hadden we het vaak over de legendarische districts trainingen indoor in de Ookmeerhal. 'Een Roosen doen' werd een begrip. Twee of drie rijtjes horden met variable hoogte en tussenafstand achter elkaar heen en weer zonder pauze. Waarbij Mike regelmatig dwars door de horden op de laatste rij ging. Terzijde in die groep zat ook Robin van de Berg wiens dochter nu in de Olympische 4 x 100 loopt.
Ik hoor van de prestatie van Sven als ik met Ronald Vetter praat en hij op Papendal gaat trainen. Zie met verbazing dat hij als A-junior meer dan 8000 punten haalt. Vader Marcel is ondertussen ook internationaal aan het jureren zie ik op de socials.
Op de Europese kampioenschappen U23 een jaar later in  2021 haalde de jonge Roosen zilver.
Dit jaar kwam de fantastische doorbraak op top niveau olv Ingmar Vos, in het Oostenrijkse Vorarlberg bij de Hypo meerkamp van Götzis waar Sven tweede werd achter de regerend olympisch kampioen Damian Warner. Roosen scoorde zes (6!) persoonlijke records en ook een record totaal van 8.517 punten. Dit is slechts 22 punten achter het vigerende Nederlands record van Eelco Sintnicolaas.

Dat de naam Roosen opduikt bij de Olympische tienkamp blijft voor mij iets speciaals. 
Ik zie de souplesse van oudoom Wim, het vriendelijke van opa Cees, het doorzettingsvermogen van oom Mike en de sterke kanten van vader Marcel. 
Roosen een naam om te onthouden.