braggadocio

Het is zondag. De zon is achter wolken verscholen en, na jaren in de warmte, voelt het fris aan voor mij met 18 graden. Maar, het zondagochtend gevoel is ver weg. Het is allemaal te schreeuwerig op de sociale media. Niet het over enthousiaste commentaar van bijvoorbeeld de Braziliaanse commentator over Fenki Booooooooool. Nee ik bedoel het hijgerige rondstrooien met onzin. Het  roepen van weetjes zonder kennis van zaken. Na twee dagen toernooi heb ik er al genoeg van en zoek ik live beelden waar ik het geluid bij uit kan zetten. 
Ik denk terug aan Theo Reitsma die bijna onderkoeld verslag deed van de prestaties. Die regelmatig op trainingen verscheen om zijn voelhoorns te testen. Toen ik als inval coach op Papendal aan de slag ging met Nadine Broersen in voorbereiding op de OS van Rio kwam hij als eerste, en enige langs.Dat was dus in de zomer van 2016 terwijl hij  in 2002 formeel met vervroegd pensioen ging. Maar daarna deed hij nog incidenteel verslag, bijvoorbeeld van het WK Voetbal 2006 en deed hij ook nog wel atletiek. Een professional, een kenner en een sportliefhebber met oog en oor voor de mens(en) achter de prestaties. 

Ik wil niks afdoen aan Leon Haan maar hij heeft ‘hèt’ niet voor mij.  Tussen haakjes, ik ben ook niet rouwig om het afscheid van Andy Houtkamp. Dood goeie kerel maar niet mijn type verslaggever. Hoewel ik fan ben van Ivo van Haaren is hij voor mij (te) vaak over the top. Gisteren was hij evenwel perfect in zijn verslaggeving bij de gemengde estafette. (Ik keek het na op Eurosport waar het mix relay heet vreemd genoeg). Maar ene Joris van den Berg. Het door hem zelf als hoogtepunt van zijn carrière benoemde verslag van de aflossingsace mannen shorttrack (WK 2014 Montreal) heb ik gemist. Maar sinds dit weekend heb ik hem definitief uitgezet.

Zodoende kijk ik vandaag ontspannen naar de 400 meter horden series en ‘weet’ al eerder dan de meeste dat geluid producerende tv analisten dat Karlijn Peeters geen herkansing hoeft te lopen maar een kleine q is voor de halve finale.Dat is dan nog een baannummer. Waarbij de loopnummers makkelijker in beeld komen dan de technische onderdelen.   
Moest wel even zoeken of ik het bij het juiste eind met betrekking tot de herkansing regel. Want het leek er heel even op dat Olympisch kampioen van Tokio hier een beroep op moest doen. Nee net niet als laatste tijdsnelste door. Maar de nummer vier van het vorige WK Freddie Crittenden deed het heel bewust rustig aan. Stapte uit de blokken, dribbelde naar de eerste horden en ging met frequentie pasje naar de finish met een tijd die ruim vijf seconden boven zijn seizoen beste prestatie van 12.93 seconden.
"It was an intentional choice," Crittenden said. "Everyone gets through to the repechage. … So I decided to just, not make an emotional choice, make a smart choice, give my body time to recover a little bit from being aggravated, lean on my medical doctors, lean on God, and just wait for the repechage round, come out here and try to kill it in the repechage round.”

Met zijn eerste worp bij het kogelslingeren gooit Ethan Katzberg met 84.12 de wedstrijd in het slot. Twee weken na zijn verjaardag scoorde Katzberg een Canadees record bij de Kip Keino Classic in Nairobi met 84m3cm. Dat was het verst sinds 2008 en ook de 9e beste afstand aller tijden.
Ik had me verheugd op hoogspringen vrouwen. Dat viel heel erg tegen. In de kwalificatie viel Morgan Lake al af. Een atlete die mijns inziens makkelijk twee meter kan springen. De Braziliaanse Valdileia Martins 19/9/198 haalde de norm wel en sprong een nationaal record met 192cm. Opmerkelijk want ik ken haar sinds mijn verblijf wat beter. Ze is inmiddels 34. Toen ik haar voor het eerst zag springen ergens in april 2010 in de agglomeratie Sao Paulo de plaats Piracicaba, haalde ze 183 en dacht ik ook in haar een twee meter springer te zien. Nu terug kijkend kwam ze niet echt in de buurt. 188 in april 2016 was het beste. Maar ze blesseert zich en na één aanloopje geeft ze in de finale op.

Mijn top drie voorspelling doet het aardig. Maar Patterson loopt zwaar en gaat met iedere draaiorgel-armbeweging dieper in de afzetpositie. Olyslager schrijft zich suf en doet heldhaftige pogingen om te lachen maar heeft niet het vermogen en de conditie ook boven de twee meter te laten zien. Na het matte brons in Tokio wil de kersverse wereldrecordhoudster Yaroslava MAHUCHIKH nu ook de titel. Ze heeft al dit hele imposante rijtje als kampioen bij: EYOF, EKo18, EKo20, EKo23, EKi en EK,Europese Spelen,WKo18, WKo20, WKi en WK, in bezit. Maar de Oekraïense lijkt afwezig. Springt wel vier keer foutloos en huizenhoog op de lagere hoogtes en wint zo goud met slechts twee meter. Want in 1x was het weg. Wint de titel door minder foutsprongen en staat met haar landgenoteIryna GERASHCHENKO (3) op het podium samen met de 2 Australisch atletes OLYSLAGER (2) en PATTERSON (3).

Het duurde even maar toen ging het goed los. Het nummer waar iedereen het over heeft: 100 meter sprint mannen. Bij de vrouwen ging het vooral over het ontbreken van Fraser Pryce (en haar verstoorde warming up omdat ze de verkeerde ingang wilde nemen toen ze uit de bus kwam) en de nagels van Richardsson (nu ze haar vergrote borsten achter textiel verbergt en de pruiken in de kast laat) maar het werd de eerste medaille voor Helena van West-Indië de bijnaam voor Saint Lucia op met: Julien Alfred.
Bij de mannen was het ‘trash-talk’. Het leek wel op een wedstrijd aapjes-imiteren. Ik had het geluk dat mijn favoriet zich op het nippertje had geplaatst Kungfu Kenny! Dan Lamont Jacobs moest het doen voor Europa, die was stilletjes voor zijn doen. Na Tokio heeft hij mentale en fysiek problemen gehad. Nu moest coach Rana Reider hem weer op het juiste spoor zetten.
Simbine was de troef van Afrika na zijn uitstekende optreden in de Diamond league. 
De Jamaicanen hoopten op twee medailles. De jonge honden Seville en Thompson, beide 23 jaar. 
Lyles’braggadocio isn’t empty. Hij is als laatste uit de blokken, ligt de hele race achter, maar is als eerste over de finishlijn.