3 augustus

Door haar gymleraar Roland Spierenburg, zelf ooit een verdienstelijke mila, werd Van Langens hardlooptalent ontdekt. Maar aan de hand van AAC steepleaar Frans Thuys beklom ze de Olympus. Beide mannen trouwens waren zeer fanatiek als ik ze op wedstrijden tegen kwam als coach.

Op de Europese kampioenschappen van 1990 in het Joegoslavische Split zag ik, samen Obe van de Klei (SAV) op de tribune, dat ze een vierde plaats haalde. Dat was met een verbetering van het Nederlands record. Ze bracht het met twee seconden naar beneden tot 1.57,57 en eindigde zo achter de Oost-Duitse atletes Sigrun Wodars (goud), Christine Wachtel (zilver) en de bronzen Noeroetdinova.  De kleine rusting sneed de pas af voor van Langen die als vierde eindigde.

Op het traditionele trainingskamp  met de paasvakantie van 1992 in de Algarve trainde de groep Thuys er ook. Ze zaten in Alfamar. Ben Hulscher was de persoonlijke haas. Onvoorstelbaar als je hem nu ziet. De voormalige atleet ziet er uit als een welvarende vijftiger met een rond gezicht. Maar toen was hij een sprietje met een smal smoeltje net als de pezige Hans Koeleman, het vriendje van Ellen. We zagen ze soms ook op de grasbaan van Acoteias joggen of frisbee spelend rennen.

Estadi Olímpic Lluís Companys in Barcelona is op maandag 3 augustus flink vol. Met Arno Mul en Wigert Thunnissen ga ik naar het twee honderd meter punt. We komen voor Ellen Gezina Maria van Langen.

De concurrentes die wisten dat Van Langen een snelle eindsprint bezat, hadden tevergeefs geprobeerd haar te breken door met een snelle eerste 400 meter te beginnen. 

Die eerste 400 meter ging snel: 55 seconden. Voor ons stonden Amerikanen die dachten dat het de finish was. 

We kijken het rechte stuk af en zien het oranje op plek vijf of zes.

Op het 600 meterpunt, de start van de 200m roepen we onze kelen schor want Van Langen ligt vijfde in de wedstrijd. Om nog onduidelijke redenen laten Ellen’s rivalen, 50-60 meter voor de eindstreep een gat vallen op de binnenbaan.

Noeroetdinova al vanaf de start aande leiding is niet van plan om die aftestaan. De Cubaanse Quiot zit ook nog voor haar. Dan schuift verrassend van Langen langs de binnenkant voorbij.

Die Russin trouwens nam in  1993 ook deel aan de WK in Stuttgart, waar zij in haar halve finale van de 800 m op een vierde plaats eindigde. Datzelfde jaar werd Lilia Noeroetdinova betrapt op het gebruik van doping en voor vier jaar geschorst. Het betekende het einde van haar atletiekloopbaan. In deze race ook Mutola. Daar kom ik later nog terug bij de 800 meter races.

Jaren later liet Van Langen dit optekenen in Sportkroniek.nl, 30 december 2007:

Als je je ultieme doel bereikt, kan je er nooit spijt van hebben. Ik zou het allemaal zo weer doen. Er zijn na Barcelona wel momenten geweest dat ik dacht: had ik maar geen goud gewonnen. Dan wilde ik even gewoon Ellen zijn en was ik alle aandacht moe.— 

Met de Holland clan: Arno Mul, Annemarie Kramer, Andra Laarhuis en Wigert Thunnissen zingen we uit volle borst het Wilhelmus want onze Ellen staat op de hoogste tree. Wat een ongelooflijke prestatie. We kunnen er niet over uit. 

De derde augustus is er een om niet te vergeten.

Nu kijk ik met andere ogen. Ik zie atleten van toen nu als commentator of coach. Zelf ben ik op afstand. Geen directe bemoeienis meer. Ik stuur wat berichten naar vrienden in de atletiek in binnen en buitenland. Volg met meer dan normale belangstelling de verrichtingen van Sven Roosen. Wat een atleet, wat een atletisch vermogen ook. Mooi om naar te kijken. Dat hij de prestatie van Chiel uit Athene doet vergeten en het record van Eelco verbreekt, ongelooflijk. Meer dan 8600 punten (na acht onderdelen stond er al een puntentotaal waar je vroeger dik kampioen mee kon worden in Nederland.)

Nederland is nu een atletiekland. Parijs is de stad waar we voor het eerst een estafette medaille haalden met de mannen. Patrick Van Balkom  met Caimin Douglas, Timothy Beck en Troy Douglas veroverden  een bronzen medaille op de 4 x 100 m estafette tijdens de wereldkampioenschappen in 2003. Dit zette de Nederlandse atletiekwereld op zijn kop. Door deze prestatie werden ze verkozen tot sportploeg van het jaar.  Het werk van Verlooy en Thunissen.

Nu zet Bol de hele wereld op de kop. Onder leiding van Meeuwly en Peters.  Ik zet mijn scepsis ten aanzien van de gemengde estafette opzij. Het is fe-no-me-naal. Het ontbreken van Liemarvin is misschien een extra prikkel voor de mannen maar het zijn de vrouwen die met supertijden over de volle ronde het verschil maken. (Eugene Omalla 45.30
Lieke Klaver 49.30 -Isaya Klein Ikkink 44.90-Femke Bol 47.93!!!)  Met een goede finish actie was goud ook nog beloond met een wereldrecord is mijn coach reactie. Nu gaat Bol de hele wereld over als ze met haar Minnie Mouse wedstrijd stem zegt: "ik ben wel in vorm geloof ik".

Wat een 3 augustus was dit