de algerijnse zwemslag
Ik ben slecht in zwemmen.
Zelfs de oude Raaijmakers (op het CIOS) lukte het niet. Mart Rippe en Martine Lenoir beoordeelden mijn unieke schaarslag en slagzijligging met een onvoldoende. Ruud Beele en Jan Jiskoot knepen een oogje toe en zo ben ik toch nog gediplomeerd zwemonderwijzers (met dank aan de hulp van Jolande de Rover)geworden.
Dus een echte zwemmer ben ik niet, en slechts 2x heb ik een evenement in het zwembad live en direct gezien (zwemcup amsterdam/ worldcup diving doha). Dus mijn interesse mag verwondering wekken ware het niet dat ik ‘gewoon’ een sportvolger ben. De zwempakkenkwestie.
Toen de triathlon nog gewoon heel ver zwemmen, fietsen en lopen was waren full body suits voor een aantal fanatiekelingen de uitkomst. Een zegen. Het ultieme middel om niet te veel te tijd in de vier kilometer te verliezen bij dat vermaledijde zwemmen.
Al snel werd hier een stokje voor gestoken alleen als het water echt koud was mocht er met een bodysuit gezwommen worden. (dus deden sommigen toch nog snel twee aan maar die kreeg je ook niet meer snel uit, weg tijdwinst).
Kijk, als je lang haar hebt en je loopt hard dan is het verstandig het in een staartje te dragen. Of als je hard fietst is het handig om geen fladderende kledingstukken te hebben, dus rits dicht van je trui en regenjack snel weer uit. Kwestie van aerodynamica.
Als je aan skispringen doet dan moet je naast lef, veel power hebben, een laag lichaamsgewicht en een goed pak. Alleen, nu komt het, alles is in deze sport aan regels gebonden. Je kunt bijna geen voordeel halen aan je kleding. De doorlaatbaarheid, de ruimte om het lichaam, het material is net als de lengte van de ski’s precies berekend.
Daarom vindt ik de discussie over de zwempakken raar.
Je kunt dus met drijvers je ligging verbeteren, met strips de doorbloeding beinvloeden en verschillend materiaal gebruiken.
In de atletiek moet een nieuwe speer of polsstok (als je het voldoet aan de technische regels) gekeurd worden en dan nog een jaar op de markt beschikbaar zijn voor het op een kampioenschap komt. (waar het dan ook nog tot de lijst van materiaal komt wat voor iedereen beschikbaar is).
Onze ‘man achter de medailles’ Jacco Verhaeren maakte een voorstel met beperkingen, aanpassingen, testen en regels maar werd door de wereldbond voor zwemmers met een kluitje het riet ingestuurd. Laten nou dit jaar de wereldkampioenschappen in Italie zijn en volkomen toeval de Italianen ook een heel snel pak hebben. De voorzitter van de bond, uit het zwemgekke algerije, Mustapha Larfaoui (27 November 1932) wil op zijn afscheids tournee niet met zulke trivialiteiten worden lastig gevallen.
Vroeger had je van die kleine speedo broekjes. Die zaten zo strak dat je soms dacht dat je een meisje was. Gelukkig maar, anders lag je als duikboot met zwaard in het water zeg maar. Zouden negers daarom niet zwemmen?
Top punt was dan dat zwemmers als ze echt in topvorm waren ze er geen punt van maakten om er tip-top-kaal uit te zien: cool, shaven! Benen, torso, armen, hoofd alle haren weg.
Anno nu: Niet nodig! Je schaft een special pak aan. Die trekt alle plooien recht, vult de holtes op, knelt op bepaalde plaatsen de bloedbaan bijna af, voert het water (gelijk een dolfijn) via speciaal materiaal zonder turbulentie af. Het moet dan ook raar lopen als je geen wereldrecord zwemt.
L’Equipe schreef deze week dat ze even geen records meer noteert en publiceert. Er is geen bijhouden aan. Gelukkig mag Marleen Veldhuis haar record ook houden.
Het Olympische zwemmen lijkt op dit moment meer op tobbedansen. Ik wacht met smart op de volgende aflevering met commentaar van John Volkers.
Zelfs de oude Raaijmakers (op het CIOS) lukte het niet. Mart Rippe en Martine Lenoir beoordeelden mijn unieke schaarslag en slagzijligging met een onvoldoende. Ruud Beele en Jan Jiskoot knepen een oogje toe en zo ben ik toch nog gediplomeerd zwemonderwijzers (met dank aan de hulp van Jolande de Rover)geworden.
Dus een echte zwemmer ben ik niet, en slechts 2x heb ik een evenement in het zwembad live en direct gezien (zwemcup amsterdam/ worldcup diving doha). Dus mijn interesse mag verwondering wekken ware het niet dat ik ‘gewoon’ een sportvolger ben. De zwempakkenkwestie.
Toen de triathlon nog gewoon heel ver zwemmen, fietsen en lopen was waren full body suits voor een aantal fanatiekelingen de uitkomst. Een zegen. Het ultieme middel om niet te veel te tijd in de vier kilometer te verliezen bij dat vermaledijde zwemmen.
Al snel werd hier een stokje voor gestoken alleen als het water echt koud was mocht er met een bodysuit gezwommen worden. (dus deden sommigen toch nog snel twee aan maar die kreeg je ook niet meer snel uit, weg tijdwinst).
Kijk, als je lang haar hebt en je loopt hard dan is het verstandig het in een staartje te dragen. Of als je hard fietst is het handig om geen fladderende kledingstukken te hebben, dus rits dicht van je trui en regenjack snel weer uit. Kwestie van aerodynamica.
Als je aan skispringen doet dan moet je naast lef, veel power hebben, een laag lichaamsgewicht en een goed pak. Alleen, nu komt het, alles is in deze sport aan regels gebonden. Je kunt bijna geen voordeel halen aan je kleding. De doorlaatbaarheid, de ruimte om het lichaam, het material is net als de lengte van de ski’s precies berekend.
Daarom vindt ik de discussie over de zwempakken raar.
Je kunt dus met drijvers je ligging verbeteren, met strips de doorbloeding beinvloeden en verschillend materiaal gebruiken.
In de atletiek moet een nieuwe speer of polsstok (als je het voldoet aan de technische regels) gekeurd worden en dan nog een jaar op de markt beschikbaar zijn voor het op een kampioenschap komt. (waar het dan ook nog tot de lijst van materiaal komt wat voor iedereen beschikbaar is).
Onze ‘man achter de medailles’ Jacco Verhaeren maakte een voorstel met beperkingen, aanpassingen, testen en regels maar werd door de wereldbond voor zwemmers met een kluitje het riet ingestuurd. Laten nou dit jaar de wereldkampioenschappen in Italie zijn en volkomen toeval de Italianen ook een heel snel pak hebben. De voorzitter van de bond, uit het zwemgekke algerije, Mustapha Larfaoui (27 November 1932) wil op zijn afscheids tournee niet met zulke trivialiteiten worden lastig gevallen.
Vroeger had je van die kleine speedo broekjes. Die zaten zo strak dat je soms dacht dat je een meisje was. Gelukkig maar, anders lag je als duikboot met zwaard in het water zeg maar. Zouden negers daarom niet zwemmen?
Top punt was dan dat zwemmers als ze echt in topvorm waren ze er geen punt van maakten om er tip-top-kaal uit te zien: cool, shaven! Benen, torso, armen, hoofd alle haren weg.
Anno nu: Niet nodig! Je schaft een special pak aan. Die trekt alle plooien recht, vult de holtes op, knelt op bepaalde plaatsen de bloedbaan bijna af, voert het water (gelijk een dolfijn) via speciaal materiaal zonder turbulentie af. Het moet dan ook raar lopen als je geen wereldrecord zwemt.
L’Equipe schreef deze week dat ze even geen records meer noteert en publiceert. Er is geen bijhouden aan. Gelukkig mag Marleen Veldhuis haar record ook houden.
Het Olympische zwemmen lijkt op dit moment meer op tobbedansen. Ik wacht met smart op de volgende aflevering met commentaar van John Volkers.
Comments